Ik ben me er goed van bewust dat veel moeders chronisch achterlopen met het maken van fotoalbums vol kinderfoto’s. Er zijn genoeg vrouwen die nog niet eens begonnen zijn, ook al is hun kind al naar de basisschool.
(Ik heb het niet over vaders, omdat foto’s inplakken in de meeste gevallen toch op de moeders aankomt.)
Gelukkig heb ik vanaf het begin de discipline op kunnen brengen om foto’s uit te zoeken en de leukste in te plakken. Alle drie de kinderen hebben hun eigen boek (nou ja, boeken!).
Eerst liet ik de foto’s ieder half jaar afdrukken. De laatste paar jaar doe ik het eens per jaar.
Dat betekent alle – inmiddels digitale – foto’s uitzoeken, de mooiste selecteren en een goede aanbieding zoeken.
Wanneer ik de foto’s in huis heb, kan ik opnieuw gaan uitzoeken. Ik verdeel de foto’s in vier stapels: voor ieder kind één en dan nog één met vakantiefoto’s. Onderwijl meteen kijkend of ze goed op volgorde liggen en dan kan het inplakken beginnen.
De tafel ligt dan vol: fotoboek, natuurlijk de foto’s, snijapparaat, schaar, fotolijm, kartonnen stroken (waar ik de teksten op schrijf), pen en verschillende afstandsbedieningen (ideale gewichten om de foto’s op het papier te drukken tot de lijm gedroogd is).
Het hele proces vind ik heerlijk; het terughalen van de herinneringen en er een mooi geheel van maken voor later. (Al ben ik ook altijd weer blij als de klus geklaard is.)
Deze week vermaak ik me wel – het inplakken is namelijk begonnen.
Liefs, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten