maandag 22 december 2014

Liefde

Dit is de derde blog die ik schreef op die avond dat ik een orakelkaart trok (link), maar eigenlijk andere plannen had.

Tijdens nieuwe en volle maan wil ik een kaart trekken. Vooral om op die manier de kaarten beter te leren kennen, maar ik merk ook dat ze mij tot inzichten leiden.
Soms heb ik echt een vraag, soms is mijn vraag alleen: welke kaart past de komende tijd bij mij? (Zo ook deze keer trouwens.)

Ik schud de kaarten en maak een waaier van de kaarten. Tot nu toe is mijn ervaring dat er altijd wel een kaart is die mijn aandacht trekt. Ik kijk dan nog eens goed en als de kaart blijft trekken pak ik ‘m.



Deze keer trok ik de kaart met de subtitel ‘liefde’. Een mooie kaart die mij meteen deed denken aan: liefde (hoe verrassend!). Liefde voor anderen, liefde van anderen, maar ook liefde voor mezelf.
Het begeleidende boekje schreef hierover:
‘Liefde is de drijvende kracht, die ons doet voortgaan in het leven, ons inspireert, en de motivatie voor ons handelen.’





Dat gun ik iedereen, om dat te mogen ervaren. Want dat wat je liefde doet, kost nauwelijks of zelfs geen energie. Het levert juist energie op!
Liefde is inderdaad de drijvende kracht, de grote inspiratiebron.
Omarm de kansen die het leven je biedt, vecht niet tegen het leven. Geniet!
Voel de liefde in alles en geef haar door.

Een mooi inzicht op een mooie avond, die mij vroeg om gedeeld te worden.
En wanneer kan ik dat beter doen dan zo vlak voor Kerst.

Liefs, Esther 

(Ik gebruik de kaarten van het Elfenorakel van Tuatha Na Side.)

donderdag 18 december 2014

Bob 13 jaar!

Vandaag is het 13 jaar geleden dat Bob geboren werd.
Een mooie gelegenheid om een paar leuke foto's te delen.
V.l.n.r. boven: 12de verjaardag, spelen als oud opaatje in het bos (mei 2014).
beneden: duiken met Papa (juli 2014), nog een berichtje lezen voordat hij naar schoolgaat (18/12/14)


Even relaxen (september 2014)

Onze knappe man
(gemaakt tijdens een fotoshoot - juni 2014)

Bob, blijf nog maar even zo verder groeien. Je wordt steeds mooier - en niet alleen qua uiterlijk.

Liefs, Esther

maandag 15 december 2014

Ruim een maand na de dip

Anderhalve maand geleden plaatste ik een blog die niet zo vrolijk gestemd was. Ik zat er toen ook echt even door heen en veel klachten, die ik maar benoem als fibromyalgie-klachten, waren heftig aanwezig.

Fibromyalgie leg ik vaak kortweg uit als ‘weke-delen-reuma’ en ‘chronisch pijnsyndroom’. Twee termen die gezamenlijk redelijk de lading dekken. Er komt echter ook zeker een portie vermoeidheid, slaapproblemen en neerslachtigheid bij kijken, samen met buikklachten en andere griepachtige klachten.

Fibromyalgie is onderhevig aan weersveranderingen en stress en spanningen. Een gelijktijdige samenloop van die omstandigheden is absoluut niet handig, merkte ik. Want wat speelde er?
-          Flink herfstig weer (dus: nat, vochtig, koud, wind).
-          Mijn man die door zijn weer gedurende meerdere weken bijna alleen in de weekenden thuis was.
-          Spanningen op zijn werk en inmiddels weten we dat zijn contract niet verlengd gaat worden.

En toen zei mijn lijf: ‘Ho! Stop! Ik doe het niet meer!’ 


Inmiddels gaat het een heel stuk beter. Maar hoe kijk ik nu terug op de afgelopen periode?

Ik zie het als dat mijn lijf een adempauze afdwong, waardoor ik stil kon staan bij dat wat er speelde en hierin ook mijn positie kon bepalen.
Nu kan hier rustig naar kijken (naar alles wat er speelt) en zien dat we gerichte acties ondernemen. Onze intentie is goed, onze inzet is goed.
Het komt goed.

En ik? Ik voel me goed.
Ja, natuurlijk zijn er nog genoeg dingen die ik zou willen, of die ik zou willen kunnen.

Dus wat willen we nog meer? Nou . . . een baan voor manlief zou best fijn zijn . . .

Liefs, Esther 

maandag 8 december 2014

Overdaad schaadt

Laatst schreef ik over de verleidingen van koek, chips en vooral chocola en dat die bij mij vooral opspelen als ik pijn heb.

Vlak na het plaatsen van deze tekst dacht ik terug aan een ingeving die ik eerder had, maar juist nu – door deze blog – meer bewust werd.
Eigenlijk gaat het om twee ingevingen:

1. Tussendoortjes eten we vaak uit verveling (ik spreek over we, want ik vermoed dat dit voor velen geldt).
Als ik maar gewoon lekker bezig ben en helemaal op ga in die bezigheid dan taal ik niet naar een snackmoment. Pas als ik stop – soms ver na mijn gebruikelijke lunchtijd – voel ik de trek.Juist op momenten dat ik even niets doe – al is het maar even – denk ik aan al het beschikbare lekkers. En dat leidt meteen tot de tweede ingeving.




2. Onze valkuil is dat we omringd worden door verleidingen.
Er is hier zoveel aanbod en diversiteit aan eten; de winkels puilen uit. Zelfs in de natuurwinkels is er een gangpad vol me lekkers, dat we niet (echt) nodig hebben qua voedingswaarde. Ook in huis is er voldoende te vinden. Dan vraagt het echt om beheersing om deze verleidingen te weerstaan.


En zo moest ik denken aan de logeerpartijtjes bij mijn oma. Bij de thee kreeg ik (en de rest van de aanwezige volwassenen ook) één koekje of twee blokjes chocola (je weet wel, die van Verkade). En als we ’s avonds een spelletje speelden en daar een borrel of frisje bij dronken dan kreeg ieder één minibakje met studentenhaver (ik denk dat het hooguit 40 gram geweest kan zijn).

Nu kan ik me dit al bijna niet meer voorstellen. Als we al studentenhaver eten, gaat het met handjes tegelijk. Vaker echter is het een bakje (of twee) chips. Koekjes gaan vaak per twee en zo’n klein stukje chocola: wie neemt dat nog?

Groetjes, Esther

maandag 1 december 2014

Volg het gevoel!

Op een avond had ik mij voorgenomen om een haakproject af te ronden, gewoon omdat het tijd werd dat het afkwam en omdat het leuk is om iets dat bijna af is helemaal af te maken. De details toe te voegen en zo het totaalplaatje compleet te maken.

Die dag was het nieuwe maan en – toen ik later dan meestal beneden kwam van het naar-bed-breng-ritueel – heb ik eerst mijn orakelkaarten en maandagboek gepakt. Om meer te ontdekken over en hoe ik reageer op de maancyclus heb ik mij voorgenomen om een jaar lang met volle én nieuwe maan (en eventueel ook tussendoor) op te schrijven hoe ik mij voel en hoe ik functioneer. Ook wil ik die momenten gebruiken om een orakelkaart te trekken, om die zo beter te leren kennen.

Al doende en schrijvende verdween mijn zin tot haken en in elkaar zetten totaal.
Ik werd loom, lekker loom.
Voorheen had ik mezelf gedwongen om toch aan de slag te gaan en mijn plannen uit te voeren. Maar nu volg ik mijn gevoel.

Ik kruip lekker in mijn luie stoel met een mok thee binnen handbereik. De kaarsen aan, de radio en tv blijven uit. Ik hoor alleen het gebrom van een lamp en het gerommel van de gerbils.


Wel pak ik er een schrijfblok bij. Daar heb ik namelijk wel zin in: schrijven. Ik heb inspiratie voor wel drie blogs. Kijken of ik die op papier kan zetten.

Nog steeds lekker loom in mijn luie stoel. De kaarsjes aan.

(Zo, één blog is klaar.)

Groetjes, Esther