maandag 21 mei 2012

Eindelijk weer mooi weer!

De winterjassen hangen gewassen in de kast. Vorige week hebben we ze nog gedragen, maar het ziet er naar uit dat dat nu echt niet meer nodig is.
Het is wel even wennen om naar buiten te stappen zonder jas en ik merk dat mijn lijf er nog een beetje aan moet wennen. Door de benauwde warmte zetten mijn gewrichten op en worden mijn vingers stijf. Maar het feit dat ik om half tien ’s morgens al in mijn hemd op de moestuin aan het werk ben, vind ik heerlijk.

Vanmorgen ben ik vanuit school meteen doorgefietst naar de tuin. Ik was voor Hemelvaart al begonnen met onkruid verwijderen en ik hoopte dat vanmorgen voldoende zou zijn om de rest van de tuin te doen. Dit bleek ijdele hoop. Na anderhalf uur – met pauzes – gebukt staan, wilde mijn lijf echt niet meer. Dat wordt dus van de week nog een keer heen. Zolang het dit weer blijft, is dat geen straf. Al zal door deze groeizame temperaturen, in combinatie met regen en zon, het onkruid blijven groeien. Gelukkig groeien de overige gewassen ook en heb ik net al genoten van een broodje kaas met rucola en radijsjes van de tuin. Heerlijk in het zonnetje.
De thuis voorgezaaide pompoen- en courgetteplanten groeien ook goed, dus die gaan naar de moestuin komende week. De sperziebonen en de mais kunnen worden gezaaid. Dat worden dus nog heel wat uurtjes op de tuin deze week.

Morgen echter niet. Dan gaan de kinderen op schoolreisje en zijn daardoor later uit dan gewoonlijk. Samen met het mooie weer is dat voor mij de dag om weer eens een fietstocht te gaan maken. Dat wordt voor mij de eerste keer dit jaar en hopelijk gaan er nog veel tochtjes volgen.

Samen met bezoekjes aan de tandarts – zowel Rick als ik hebben een gaatje dat geboord moet worden –, de therapie van Bob, het doen van de boodschappen en de was en nog wat andere verplichtingen zal de week weer omvliegen.
Volgende lekker een midweekje weg met Freek en de kinderen. In het weekend de tassen inpakken en dan vijf dagen even helemaal niets. (Dus volgende week waarschijnlijk geen blog.)

Geniet van het mooie weer.
Liefs, Esther

maandag 14 mei 2012

Fibromyalgie en eetpatroon - geen vlees

Sinds ik fibromyalgie heb, is mijn eetpatroon langzaamaan veranderd. En nog steeds is dit in ontwikkeling, om het zo maar te noemen.

Het begon met het minderen en uiteindelijk stoppen met vlees eten.
Op drie verschillende manieren kwam ik het advies tegen om minder vlees te nuttigen wanneer je een aandoening als fibromyalgie hebt. Verteren van vlees is namelijk zwaar werk voor het lichaam. Op zich kan een lijf dit wel, maar een lichaam dat het ook al zwaar heeft door bijvoorbeeld fibromyalgie, kan je beter ontlasten. Nu was ik toch al geen vleeseter, dus ik vond het niet erg om een paar dagen in de week geen vlees te eten.
Wat begon met een paar dagen per week, mondde uit in helemaal geen vlees meer. Ik miste – en mis – het vlees niet; ik vind het zelfs verwennerij dat ik nu nootjes, blokjes kaas of één van de vele andere vervangers mag eten. Bij het uiteten gaan of bij anderen eten, is het soms wel lastig, maar niet echt een probleem.

De meeste dagen in de week eet de rest van het gezin gewoon vlees en heb ik iets vervangends op mijn bord. Soms is dit een kant-en-klare vleesvervanger, maar vaker combineer ik zelf iets.
Vlees kan je namelijk vervangen uit drie productgroepen: 1. Granen en noten; 2. Peulvruchten en 3. Eieren en kaas. Het wordt aangeraden om steeds uit twee groepen iets te nemen omdat je op die manier zo volwaardig mogelijk vervangt. Ik eet dan bijvoorbeeld zilvervliesrijst met kidneybonen bij mijn groenten, een gebakken ei bij de rijst of wat gemengde noten met blokjes kaas bij de aardappelen en groente.
De laatste weken komt het steeds vaker voor dat ik één keer in de week voor het hele gezin vegetarisch kook, bijvoorbeeld spaghetti met vegetarisch gehakt of andijviestampot met kaas.

Het voelt goed om geen vlees te eten. Ik weet niet of ik mij beter voel door alleen geen vlees te eten, omdat ik meer dingen aanpaste, maar ik denk dat het wel meehelpt. Bovendien is mijn lichaam inmiddels zo gewend om geen vlees meer te hoeven verteren, dat het protesteert wanneer ik wel een keer vlees eet. Dus ik blijf lekker geen vlees eten.

Een volgende keer schrijf ik over een andere verandering in mijn eetpatroon.

Groetjes, Esther

zondag 6 mei 2012

Druk in de tuin

De afgelopen weken zijn Freek en ik druk in de weer geweest in de tuin.
De schommel en de zandbak werden nauwelijks meer gebruikt. Of eigenlijk helemaal niet. En het gras is al jarenlang een doorn in ons oog. Het lukt niet om er een mooi grasmatje van te maken – en te houden. Tijd dus om de boel om te gooien.
Freek is voor het grove werk (bestrating, schutting plaatsen, verlichting aanleggen en afvoeren van grof vuil). Het leuke, lichte werk (ontwerpen, plantjes verplanten, stekken, zaaien en beitsen) is mijn afdeling.

Door een miscalculatie hadden we een aantal grote vierkante tegels van Chinees natuursteen over. Deze vormden de basis voor ons ontwerp. Het was tenslotte zonde om ze zo weg te doen en via Marktplaats leverde het ook bijna niets op. Bovendien zijn het heel mooie tegels.
Nu hebben we een groot gekanteld vierkant in het midden van de tuin, dus met een punt naar ons huis gericht. Het was wel even schrikken toen het net klaar was. Het was wel heel veel steen in vergelijking met hiervoor. Maar doordat het gras weg is, is er ook meer plaats gekomen voor borders, waar ik heerlijk mijn ei in kwijt kan met allerlei planten.

Van een tante kreeg ik een aantal jaren geleden allerlei stekjes en inmiddels zijn deze planten zo groot, dat ik zelf regelmatig moet uitdunnen. Genoeg plantjes dus om de nieuwe plantenvakken te vullen. Diverse geraniums, zonnehoed, longkruid, distel, herfstanemoon, een niet-echte korenbloem, vrouwenmantel en dan nog wat planten waar ik de naam niet van ken.
Ook heb ik nu meer ruimte voor kruidenplanten, om mee te koken, maar vooral om lekkere thee van te kunnen zetten. Munt, dropplant, salvia, citroenmelisse, tijm, rozemarijn, koriander.

We hebben aan één kant een nieuwe schutting, want de oude had de najaarsstormen niet overleeft. Inmiddels is deze grijs gebeitst en ook het tuinhuis heeft een nieuwe laag beits gekregen – dat was wel nodig na zeven jaar weer en wind.

En vandaag is Freek hard aan het werk geweest om van wilgentenen een tipi te maken voor de kinderen. Dan hebben ze nog steeds een plekje in de tuin, kunnen ze zich lekker terugtrekken en het zorgt meteen voor wat hoogte in de tuin. En ik heb een plek om mijn liefde voor clematissen bot te vieren.
Het idee voor de tent idee zag ik in een tijdschrift en via een vriendin kwamen we aan mooie takken van de knotwilg. Freek was vandaag niet altijd even blij met mijn idee, want het was niet echt makkelijk om een stevig bouwwerk te maken. Maar uiteindelijk mag het resultaat er zijn. En ik denk dat de kinderen morgenvroeg op zullen kijken.

Nog wat laatste puntjes op de i en dan is onze tuin klaar voor een mooie zomer.

Groetjes, Esther