zondag 16 november 2014

Volop bezig met Elisabeths Appelier

De afgelopen weken ben ik veel bezig geweest met mijn webwinkel en van alles wat daarbij komt.
Nu was ik dit sowieso al van plan; ik vond het echt tijd om nieuwe dingen op dit vlak te gaan ondernemen. En toen ik werd gevraagd om met Elisabeths Appelier op een Ladies’ Night Out te gaan staan – een geweldige kans! – was dit voor mij reden om er echt voor te gaan.


De website is weer helemaal bijgewerkt. Nieuwe productgroepen zijn aangemaakt met de bijbehorende links en de foto’s aangepast. Nieuwe producten zijn toegevoegd.
Daarnaast ben ik volop aan het haken voor een opdracht. Laat haken nu míjn ontspanning zijn, dus daar maak ik graag tijd voor.
Bob en Rick hebben ieder een verzoekje ingediend voor een persoonlijk haakwerkje, daar hoop ik deze week mee te kunnen starten. In mijn hoofd ben ik daar echter al een tijdje mee bezig.
En naar de Ladies’ Night wil ik door mij uitgewerkte patronen en zelfmaakpakketjes meenemen. Deze plannen had ik al voor de website, maar ik vind het wel zo leuk om die avond ook dit aan te kunnen bieden. Bovendien kunnen de dames dan bij mij op advies vragen en op weg geholpen worden.
Ik ben heel benieuwd hoe die avond gaat verlopen en hoeveel bezoekers er komen, maar ik heb er echt zin in!
Dus ook het uitwerken van patronen vraagt de nodige tijd.
Tot slot ben ik de laatste weken veel actiever op Facebook, wat in ieder geval resulteert in meer likes en meer reacties.

Al met al een mooie afwisseling van haken, uitwerken en nieuwe ideeën ontwikkelen.
En al doende komen er steeds meer ideeën!

Liefs, Esther

PS. De Ladies' Night Out is trouwens op dinsdag 25 november a.s. in Heemskerk

maandag 10 november 2014

Natuurgerichte spiritualiteit en hekserij

Twee weken geleden schreef ik over mijn natuurgerichte spiritualiteit. Mogelijk dat bij sommigen – bij hen die bekend zijn met de begrippen – de vraag op kwam of ik mij dan bezighoud met hekserij. 

Het antwoord op die vraag is afhankelijk van wat je onder hekserij verstaat.
Denk je aan iemand die samen met anderen in een cirkel danst en in trance raakt: nee, dat ben ik niet. (Hoewel ik niet uitsluit dat ik ooit in een cirkel zal dansen met anderen, maar in trance raken, dat trekt me niet.)
Denk je aan iemand die kruiden verzamelt om in te zetten bij kwaaltjes: ja, dat ben ik wel.
Denk je aan iemand die ’s nachts – vooral met volle maan – naakt of in een gewaad rituelen uitvoert: nee, dat past ook niet bij mij. (’s Nachts slaap ik liever.)
Denk je aan iemand die overdag wel eens de tijd neemt om een situatie/sfeer te scheppen waar ze zich even kan afsluiten en heel gericht bezig is met energie: ja, dat past wel bij mij.

Hekserij past bij mij als dit betekent dat ik bewust leef, dat ik de energie om ons heen gebruik om me goed te voelen, dat ik de signalen van mijn lijf ook echt als signalen zie en hier naar luister, dat ik goed voor de natuur, mijn naasten en mezelf wil zorgen.

Wat betekent dit voor mij in de praktijk?
Ik volg graag de maancyclus bij activiteiten in de moestuin, maar merk ook dat dit doorspeelt bij het huishouden en/of het maken en afronden van plannen.
Ik leef bewust met de seizoenen. Ik zoek de natuur op om de seizoenen te ervaren en volg de natuur in mijn gedrag door meer actie in lente en zomer en meer rust in herfst en winter.
Tijdens wandelingen kijk ik of ik kruiden herken of let ik op kenmerken van planten die ik later thuis op kan zoeken. Geregeld werk ik een kruid uit door zelf een document te maken met daarin de gevonden informatie. Zo maak ik mijn eigen naslagwerk én leer ik meer kruiden kennen. (Dit kost echter meer tijd dan me lief is; er zijn dan ook heel veel kruiden en andere bruikbare planten.)
Ik zet regelmatig thee van verzamelde kruiden bij klachten waarvan ik heb onderzocht wat er bij past, zoals menstruatiepijn, keelpijn en (spannings-)buikpijn.
Ook zoek ik informatie op (en maak daar documenten van) over de jaar- en maanfeesten. Hierdoor maak ik mijn eigen naslagwerk, waarin ik terugvind wat bij die tijd past.

Ik ben er niet alleen solo mee bezig, hoewel bij de praktische, uitvoerende activiteiten tot nu toe wel, maar heb door deze interesse, deze levenswijze ook leuke contacten via de sociale media. Er zijn heel wat facebookgroepen en fora. Eén daarvan heeft tot een online uitwisselingsgroep geleid. Deze groep bestaat niet meer, maar heeft wel vriendschappen opgeleverd.
Van het één komt het ander en daardoor ben ik nu begeleider van een groep – vooral – vrouwen, die een online cursus hekserij volgen. Het contact met deze leden laat ook mij nadenken over alle informatie, kennis en ervaringen. Ik wil dat zij niets zomaar voor waar aannemen en wil dat zelf ook niet.

Wat is voor mij nu het meest waardevol van dit alles?
Dat ik mij goed voel, is de belangrijkste. Daarnaast is de vriendschap met E. zeker een aanwinst. We kennen elkaar nog geen twee jaar, maar wat voelt het vertrouwt (en dat terwijl zij 14 jaar jonger is dan ik). Ik hoop dat onze vriendschap nog heel veel jaren mag duren.

Roept deze blog vragen op, stel ze gerust. Ik zal proberen ze zo open mogelijk te beantwoorden.

Liefs, Esther

zaterdag 1 november 2014

Soms zit het mee en soms zit het tegen

Wat is het lang geleden dat ik er zo doorheen zat!
Het voelt zo raar. Vorige week kon ik de hele wereld aan. Zo voelde het. Ik volgde mijn gevoel, ik anticipeerde op dat wat speelde, ik schreef drie blogs op één avond (die ik trouwens de komende tijd nog met jullie wil delen), was lekker bezig met allerlei dingen rond mijn webwinkeltje. En ja, ik was wel wat moe, maar kon er mee omgaan.
En nu, deze week, lijkt dat een eeuwigheid terug, een andere wereld. Ik ben emotioneel, heb geen energie, zie meer problemen dan oplossingen en kan slecht inspelen op veranderingen.

En juist doordat ik het contrast zo zie, valt het waarschijnlijk nog zwaarder.
Freek wil er voor me zijn, er zijn vriendinnen die willen helpen. Maar ik weet niet hóe ze kunnen helpen. Wat kunnen ze doen, behalve mij aanhoren en hun steun laten blijken?
Het is fijn om hun betrokkenheid te voelen en tegelijk maakt me dat ook weer aan het huilen en versterkt dat mijn labiele gevoel.

Helpt het als iemand de badkamer een schoonmaakbeurt geeft (en dan met name die rottige radiator)? Helpt het als de kinderen zelf hun kamer gaan afstoffen en ik “alleen nog” een manier moet bedenken dat ze dit ook daadwerkelijk gaan doen? Helpt het als Freek minder vaak van huis is?
Of is dat allemaal wel fijn, maar moet ik het gevoel van nu vooral omarmen, beleven, het er laten zijn, het accepteren? En gaat het dan “vanzelf” weer weg?



Ik weet het even niet!
(Maar dat komt wel weer, vast wel.)

Liefs, Esther