dinsdag 17 juli 2012

Ilse in Caprera

Afgelopen zaterdag zijn Freek en ik naar een concert van Ilse DeLange in Openluchttheater Caprera geweest.
Het was 's morgens nog wel even spannend aangezien het bleef regenen. Maar 's middags klaarde het op en we hebben een GEWELDIGE avond gehad.
Het Gelredome was apart en indrukwekkend om mee te maken, maar zo'n openlucht concert doet bijna intiem aan. Zeker omdat we helemaal vooraan zaten. (Zijn mijn "klustknieën" - zoals Freek ze noemt - nog ergens goed voor.)



Deze foto's wilde ik jullie niet onthouden.

Liefs, Esther

vrijdag 13 juli 2012

Bijna vakantie!

Het grootste deel van de Nederlandse scholen is al weken dicht, maar Regio Noord gaat nog trouw naar school. Nog één week en dan zijn ook onze kinderen vrij. En wat kijken we er allemaal naar uit.
We zijn moe, licht – tot zwaar – prikkelbaar en de kinderen kunnen zich niet meer zo goed zelf vermaken.
Afgelopen woensdagmiddag ben ik met de kinderen – zomaar op een doordeweekse schooldag – naar Artis geweest. We hebben sinds Pasen een jaarkaart, maar een tweede bezoek was er nog niet van gekomen. Ook afgelopen zondag zat het weer niet mee. Ineens dacht ik: waarom gaan we niet op woensdag. Broodjes mee om in de auto op te eten en meteen vanuit school doorrijden naar Amsterdam. En het was heerlijk.
Even helemaal uit de sleur, een soort voorproefje op de vakantie.
Wie weet, doen we dat komende woensdag wel weer. De kinderen zijn namelijk wel moe, maar hebben wel behoefte aan afleiding, aan buitenlucht, aan vermaakt worden.

Zelf neem ik het er nog even van dat de kinderen nog op school zitten. Nog even genieten van de vrijheid om fietstochten te maken, brood te bakken met een stel vrouwen (en onderwijl praten en tussendoor wandelen) en wat – vooral leuke – klusjes te doen.
Oké, vooruit, ook het huishouden krijgt aandacht, maar mijn meeste tijd stop ik bewust in mijzelf. Straks sta ik zes weken paraat voor de kinderen. Dan heb ik minder tijd voor het huishouden (maar dat overleeft het wel), maar ook minder tijd voor mijzelf.

Ik merk dat – juist doordat ik nu nog geniet van de rust tijdens schooltijd en het spaarzame mooie weer – het schrijven van een wekelijkse blog niet bovenaan mijn prioriteitenlijstje sta. Daarom schrijf en plaats ik nu al deze blog, omdat het nu goed uitkomt.
En de komende weken?
Tja, wie weet kunnen jullie af en toe iets leven over mijn bezigheden. Maar het zou ook best kunnen dat ik zo op ga in de vakantie en alles wat daarbij komt, dat jullie het even zonder mijn berichtjes moeten doen. Dan ben ik er in september weer, wanneer de kinderen weer naar school gaan.

Ik wens jullie allemaal een mooie zomer. Geniet!
Liefs, Esther

maandag 9 juli 2012

Fibromyalgie en eetpatroon - overige aanpassingen

Eerder schreef ik al dat ik geen vlees meer eet en suiker zo veel mogelijk probeer te vermijden. Dit is allemaal begonnen doordat dit beter zou zijn voor mijn lijf met fibromyalgie.

Andere aanpassingen die ik heb gedaan ten aanzien van mijn eetgewoonten zijn het vermijden van E-nummers, zo min mogelijk bewerkte producten, zo veel mogelijk zelf maken (zoals pastasaus en sinds kort ook nasimix) en het liefs biologisch eten.
Deze manier van eten is gezond, beter voor het milieu en naar mijn mening beter voor mijn lijf en natuurlijk ook voor de lichamen van de kinderen, die nog in ontwikkeling zijn.
Het blijft wel zoeken naar betaalbare producten, maar ik merk dat dit steeds makkelijker wordt. Ik heb inmiddels een oog voor het woord ‘bio’ en het aanbod breidt zich gelukkig uit, ook onder de huismerken. Ook merk ik dat er vaak wel alternatieven zijn met minder of geen E-nummers, zoals laatst bij Sambal manis.
Regelmatig kom ik bij de natuurwinkel binnen. Veel producten zijn echt veel duurder dan de reguliere producten, maar soms valt het prijsverschil best mee. En nu ik de snoep- en koekpaden in de supermarkt links kan laten liggen, scheelt dat toch al geld. Het mag van mij wel ietsje duurder, maar het moet ook leuk blijven. En dat lukt redelijk, de laatste tijd.
Koekjes koop ik bijna niet meer, ik bak ze zelf wel. En de kinderen genieten. Ook brood bak ik zelf. Dit deed ik al af en toe, maar sinds ongeveer een half jaar bak ik al het brood. Ik bak dan drie broden tegelijk. Wanneer ik dat twee keer in de week doe, hebben we genoeg brood op voorraad.

Op visite gaan vraagt wel wat aanpassing. En de tijd voor dagjes uit komt er ook weer aan. Ik neem dan zelf drinken voor Ayla mee en ook tussendoortjes gaan in de tas. Het is altijd leuk om met een doosje met koekjes aan te komen.

En hoe het verder gaat lopen, dat zal de toekomst leren.

Groetjes, Esther

vrijdag 6 juli 2012

Rustig aan

Mijn spierpijn, waar ik de vorige keer over schreef, was op vrijdag weg. (Gelukkig hebben we niet elke week of elke maand een kinderfeestje.)
Voor mijn doen heb ik rustig aan gedaan vorige week. Natuurlijk was er genoeg dat ik echt gedaan wilde hebben, zoals boodschappen, aardbeien plukken, naar de markt voor een nieuw fietsmandje. Maar verder ziet mijn agenda – nu ik even terugblader – er heel leeg uit. Ik kan me zelfs niet meer goed herinneren waar ik mijn tijd mee gevuld heb.
Toch duurde het naar mijn zin nog best lang voordat ik mij beter voelde. Totdat ik mij realiseerde dat ik weer in de valkuil van suiker (lees: chocola) gevallen was. Ik was moe en had slappe benen (net alsof er pudding in zat). Een stemmetje vertelde mij toen dat chocola wel zou helpen om die pudding weg te nemen. Dus nam ik af en toe een stuk.
Donderdag dacht ik ineens: als ik vanaf vandaag nu eens echt weer zonder suiker ga eten, genoeg water ga drinken en voedzame tussendoortjes ga eten, dan heeft mijn lijf een gevecht minder en kan het waarschijnlijk beter herstellen.
Dit – samen natuurlijk met de rust die ik mijzelf gunde – zorgde ervoor dat ik mij vanaf vrijdag dus beter ging voelen. Gelukkig.

Afgelopen maandag heb ik heerlijk een stuk gefietst – wel weer op tijd terug voor een bezoekje aan de bibliotheek, want de boeken moesten die dag écht terug. Dus geen blog geplaatst. En tot nu toe kwam het er dus ook niet van. Druk met boodschappen, ramen lappen bij mijn ouders, schoonmaken in ons eigen huis, bezoekje aan het strand en last van het broeierige weer. Alles kost mij met dit weer meer moeite, mijn knieën voelen als pudding en stijf tegelijk en ook mijn handen zijn iets minder gewillig.

Dus weer een stapje terug en accepteren dat het zo is.
En dat gaat mij steeds vaker goed af. Er zijn tenslotte genoeg dagen in de week en niet alles hoeft op één dag. En anders komt er weer een nieuwe week.
Soms voel ik mij dan wel schuldig dat ik de afwas laat staan van de hele dag (door het bezoekje aan het strand), maar gelukkig geeft Freek mij dan groot gelijk dat ik het op stap gaan met de kinderen voor laat gaan. En die afwas . . .
. . . die heeft Freek ’s avonds weggewerkt, terwijl ik de grote boodschappen haalde.

En zo is er weer een week omgevlogen. Morgen alweer weekend.

Groetjes, Esther