woensdag 30 maart 2011

Ilse deLange in Gelredome!

Wat een ervaring!
Afgelopen zaterdag waren we in het Gelredome bij het concert van Ilse deLange. Vijfendertig duizend mensen; en wij waren er daar twee van. Wat kan ik meer zeggen dan dat het een fantastisch optreden was en dat wij uitkijken naar een volgend concert?

Dit was ons derde bezoek aan een concert van Ilse. Twee jaar geleden in Ahoy en langer geleden in het plaatselijke theater. Freek en ik hopen beiden dat we nog een keer (of meer keren) een kleiner concert kunnen bijwonen. Voordat wij er echter achter komen dat Ilse in de buurt optreedt, zijn de kaarten al uitverkocht. We blijven het in de gaten houden. Het zal vast nog wel een keer lukken. Tot die tijd doe ik met cd’s en een mp3-speler vol muziek van Ilse deLange.

Ik was nooit eerder in het Gelredome geweest en heb ook niet eerder ervaren wat daar aan logistiek bij komt kijken. Maar het was allemaal goed geregeld: op drie locaties parkeerplaatsen, pendelbussen, voldoende ingangen, voldoende eet- en drinkkraampjes (waarbij je natuurlijk wel voor de parkeerplekken, de pendelbussen en het eten en drinken goed moet betalen). Ook bleek het totaal geen probleem dat ik geen trap kan lopen. Er werd ons verteld waar de lift is en we werden zelfs naar boven begeleid.

Een heerlijke avond uit.
Daar heb ik de vermoeidheid en stijfheid de dag daarna graag voor over gehad. Over twee jaar weer bij een groot concert? Of eerder in een plaatselijk theater?
We wachten af.

Esther

woensdag 23 maart 2011

Werken op projectbasis

Begin vorige week ben ik na een lange tijd weer bij de kinesioloog geweest. Door de Mexicaanse griep en het pas maken van een nieuwe afspraak toen ik me weer enigszins hersteld voelde, was er een flinke periode overheen gegaan.
Tijdens de behandeling kwam ik erachter dat de vermoeidheid die ik nog steeds voel drie oorzaken heeft. Ten eerste de laatste restjes Mexicaanse griep die nog steeds in mijn lijf zitten. Het kan maanden duren voordat deze allemaal verdwenen zijn. Om dit proces te helpen heb ik een homeopathisch geneesmiddel gekregen dat mijn lichaam helpt om de afvalstoffen af te voeren.
Daarnaast was mijn vitamine B12-complex op. Degene die ik had, die mijn moeder tijdens een dagje winkelen voor mij gekocht had, was hier in de buurt niet verkrijgbaar. Daarom wilde ik eerst overleggen met de kinesioloog wat ik dan het beste kon kopen. Blijkbaar heeft mijn lichaam echt die B12-complex (met o.a. foliumzuur) nodig. Het zorgt ervoor dat de hersenen beter kunnen functioneren en de zenuwen beter signalen kunnen doorgeven. Die ik had, blijkt echt het beste te zijn, maar voorlopig doe ik het – als goed alternatief – met een restje tabletten via de huisarts en tabletten van de drogist.
Als derde oorzaak kwam naar voren dat ik zoveel wil doen. Het feit dat ik zoveel wil, is niet echt een probleem. Maar het feit dat ik alles het liefst vandaag wil doen en – al maak ik keuzes – het één doe en met het andere in mijn hoofd bezig ben, maakt dat dit veel energie kost. Ik was hier al wel mee bezig door bewust één activiteit per dag te plannen. Volgens de kinesioloog en een test die hij deed, kost het nog minder energie wanneer ik meerdere dagen met één project bezig ben en dan weer meerdere dagen met een ander project. Mijn lichaam en hoofd hoeven hierdoor minder om te schakelen, wat het makkelijker zou maken.
Eerst dacht ik nog dat ik dan de afwisseling in activiteiten niet zou hebben, die ik nodig heb om überhaupt bezig te kunnen blijven (omdat bij eentonige bewegingen mijn handen en verdere lichaam gaan protesteren). Nu denk ik dat ik even goed genoeg afwisseling heb. Het dagelijks leven gaat tenslotte gewoon door, met opstaan, aankleden, ontbijt maken, boodschappen doen, kinderen naar school brengen, de was doen en ga zo maar door. Dit blijft afwisselend.
De projecten die ik nu dus in clusters ga inplannen zijn: werken aan mijn boek over fibromyalgie, werken in de tuin, een yogamattas naaien, een bodywarmer voor Rick naaien, foto’s inplakken en foto’s inlijsten.
Daarnaast wil ik nog mijn blogs blijven schrijven. Maar of dit één keer per week blijft of eens per twee weken, of misschien wel wisselend, dat zal de tijd moeten leren.

Dus tot over onbekende tijd . . .
Groetjes, Esther

woensdag 9 maart 2011

Gedoseerd tuinieren

Gaat het mij dan eindelijk lukken?
Afgelopen zondag heb ik in de tuin gewerkt zonder dat ik over mijn grenzen ben gegaan.

Altijd als ik in de tuin werkte – snoeien, onkruid wegtrekken, teveel aan uitlopers verwijderen, oude bladeren opruimen – moest ik het daarna bekopen met trillende benen en een stijve rug. Het gebukt werken vergt blijkbaar zoveel van mijn beenspieren dat er verzuring optreedt. Door mijn knieklachten is op mijn knieën of hurken werken helemaal geen optie, dus aan die ergonomische tips heb ik niets. Een half uur tot een uur in de tuin werken zorgde er tot nu toe voor dat ik de hele middag gesloopt was. Pas na een nacht slapen was mijn lichaam weer hersteld.
Sinds een paar jaar heb ik, behalve knieklachten, fibromyalgie en hierdoor moet ik ook nog eens rekening houden met mijn handen. Deze hebben namelijk het meeste last van die “leuke” aandoening. Dus na maximaal een uur in de tuin werken, deden mijn handen het ook niet meer.

Elke keer probeerde ik weer om niet te lang door te gaan, om goed op mijn houding te letten en alle andere goed bedoelde ideeën uit te voeren. Zonder succes.

Maar afgelopen zondag lijkt het me dan toch te zijn gelukt. Het was mooi weer; er waren verschillende planten die in maart gesnoeid moeten worden en nog niet alle gedeelten van de tuin had ik ontdaan van oud blad (wat ik in de winter laat liggen om de planten te beschermen tegen vorst).
Ik begon met een vlinderstruik terugsnoeien en om te zorgen dat hij niet te groot wordt, was het dit jaar voor het eerst nodig om hier de zaag bij te pakken. Op circa 20 tot 30 centimeter boven de grond takken afzagen; dat is niet echt een handig karweitje. Na elke tak ben ik gaan staan en dit zorgde er blijkbaar voor dat mijn lijf zich steeds weer even opnieuw kon settelen. In staande houding heb ik de takken boven de groene bak in stukjes geknipt met de snoeischaar; een goede afwisseling van bewegingen en houding.

Na elke stukje tuin of elke snoeibeurt nam ik de gelegenheid om te voelen of het goed was om nog door te gaan. Zo ben ik een uur bezig geweest. Behalve de vlinderstruik, zijn er drie klimrozen, een rozenstruikje en een klimop ontdaan van het teveel aan takken en uitlopers. De laatste twee vierkante meters in de achtertuin (waar ik nog niet aan toegekomen was) zijn ontdaan van oud blad en verkeerd groeiende uitlopers.

Al met al ben ik lekker bezig geweest en ik had achteraf totaal geen last van mijn knieën, rug of handen. Alleen van een volle groene bak, dus deze week kan ik niet verder met de tuin voorjaar klaar maken. Volgende week dan maar weer, dan zijn de laatste klusjes in de voortuin aan de beurt.

Gisteren fietste ik langs de plaatselijke plantenkweker. Ik kon het niet laten om drie knalroze primula’s te kopen. Dat hadden de tuin én ik wel verdiend!

Esther