maandag 24 september 2012

Winterjas en elektrische deken

Afgelopen vrijdag is de herfst begonnen en dat konden we die hele week al merken. ’s Morgens was het al echt fris en ik heb de winterjassen tevoorschijn gehaald. Ook heb ik Ayla’s kast al anders ingedeeld. De korte broeken en zomerjurkjes zijn voorlopig niet meer nodig en liggen opgeborgen. Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens goed naar haar stapels kleding te kijken. Ik vind het echt geweldig dat ik van twee kanten kleren voor haar krijg, maar dat betekent wel dat ik selectief kan zijn. Dus alles wat iets te klein dreigt te worden de kast uit. Net als shirtjes die niet echt haar kleur zijn. Het is weer heerlijk overzichtelijk in haar kast, met kleding die Ayla goed staat. Nu kan ze naar hartenlust eigen combinaties maken, zonder dat ik denk: “Nee, niet die net te vale broek met dat bleek makende shirt.”
Deze week mijn kast en die van de jongens onder handen nemen. Dat ruimt weer lekker op.

Al een paar avonden kwam ik ’s avonds moeilijk in slaap. Behalve een nachthemd had ik al een soort pyjamabroek en sokken aangedaan – heerlijk charmant – maar nog duurde het ruim een kwartier om warm te worden in bed. En als ik niet kan slapen, ga ik al snel denken. Van denken komt piekeren. Tja, en dan slaap je dus helemaal niet meer.
Nu heb ik gelukkig een heel lieve man die op een avond – ongevraagd – de elektrische deken op mijn bed heeft gelegd. Voor dat ik in bed stap haal ik de deken uit het stopcontact en uit mijn bed (omdat ik nu eenmaal magnetische velden wil vermijden), maar mijn bedje is dan al heerlijk warm. Sindsdien slaap ik binnen vijf minuten. Zalig!

En het is dan misschien jammer dat het niet zulk lekker weer meer is, maar goed aangekleed kan ik genieten van de veranderde natuur en de zon die net tussen de wolken door schijnt.
’s Avonds kaarsjes aan, kopje thee, een boek erbij of een handwerkje.
Het is tijd om de drukke zomertijd achter me te laten (de moestuin vraagt vanaf nu wat minder werk) en tot rust te komen en mezelf te vinden.

Genieten jullie mee?

Liefs, Esther

maandag 17 september 2012

Moestuin vraagt tijd

Deze week staat voor mij in het teken van de moestuin.
Gisteren merkte ik namelijk aan mezelf dat ik onrustig werd van het idee dat ik nog zoveel wil doen op de tuin. Ik heb al acht porties boerenkool in de vriezer en met nog vier porties erbij, is de vriezer echt vol én komen wij de winter wel door. (Het lijkt misschien wat vroeg om nu al boerenkool te oogsten, maar dit doe ik om te voorkomen dat ik alle boerenkool weg kan gooien – net als vorig jaar – omdat de bladeren helemaal vol zitten met witvlieg. Door nu te oogsten ben ik de vliegjes voor.)
Naast de boerenkool die ik zelf hou, heb ik nog veel meer struiken staan. Ik heb hier en daar al wat uitgedeeld en hoop ook de rest nog een goed adres te geven. Weggooien is tenslotte zonde.


Verder begint de snijbiet weer uit te lopen, dus daar zou ik ook wel weer wat van willen eten binnenkort en de andijviekroppen beginnen groot te worden. Morgen eten we dus – net als mijn ouders en vrienden uit de buurt – andijvie. Snijbiet waarschijnlijk aan het einde van de week. Dan staat er nog één kropje sla wat, samen met de rucola, ook weer voldoende is voor een gezonde maaltijd.
En dan zou ik bijna nog de courgettes, mais en pompoenen vergeten. Zondag heb ik voor de tweede keer dit seizoen pompoensoep gemaakt. Dit keer van een echt grote pompoen, dus onze grootste pan was eigenlijk nog te klein. En als dan alleen Bob en ik het lekker vinden . . .
. . . dan ga ik maar weer uitdelen. Dus mijn wandelmaatje mag het gaan proeven, net als mijn ouders. Nog wat eenpersoonsporties in de vriezer en deze week eet ik regelmatig een kopje soep bij de lunch. Lekker, hoor.
Omdat de overige gezinsleden pompoen niet blijken te waarderen heb ik niet zo veel zin om de andere recepten te proberen waarin ik pompoen kan verwerken. Wel jammer.
Ik verwacht ook weer courgettes te kunnen oogsten, dus dat wordt een keer roerbakken deze week én volgende week. De hoeveelheid courgettes is tot nu toe goed te overzien en komt wel op bij ons en drie andere gezinnen.
De laatste maiskolven moeten nu echt geoogst worden. Ze beginnen uit te drogen en beestjes kruipen erin. Gelukkig vindt mijn wandelmaatje ze heerlijk, dus daar kan ik er een aantal kwijt. En ik ga opzoeken of ik de mais ook kan drogen. (Een lekkernijtje voor onze nieuwe gezinsleden – gerbiltjes – of om volgend jaar te kunnen zaaien.)

Ik ben blij als in ieder geval de boerenkool van de tuin is en ik weer een beetje overzicht krijg.
Maar als ik iedere dag iets doe aan de tuin, dan zal dat wel goed komen.

Groentjes van Esther

maandag 10 september 2012

Kindertraktatie: kaasbloemen

Na een eerste schoolweek met drie snotterige, hoesterige kinderen – waarvan Rick twee dagen ziek thuis is gebleven – is de kop eraf en het ritme weer gevonden.
Vakantie was heerlijk, maar op tijd opstaan, ontbijten, de kinderen naar school en zelf dingen kunnen doen is mij – én de kinderen – goed bevallen. Al hoop ik wel dat we snel allemaal weer fit zijn én blijven!
Afgelopen weekend was Ayla jarig. Haar verjaardag hadden we al goed gevierd in juni (samen met die van haar broers) en dus kwamen alleen Opa en Oma langs. Lekker rustig, veel buiten spelen en ’s middags ging Ayla naar zwemles.

Vandaag was misschien nog wel de meest spannende dag: uitdelen.
Tot nu bakte ik cakejes om uit te delen op school, maar dat zit er voor Ayla niet meer in (ik heb nog geen suikervrij recept waar ik helemaal achtersta). Dus dat werd het niet.
Ayla had met mij samen een keer een traktatie gezien, die haar wel wat leek: Kaasbloemen (gezien op www.traktatieblog.com).

Ik heb mijn eigen versie ervan gemaakt.

Nodig:
- Platte stukken kaas
- Satéprikkers
- Augurken
- Druiven
- Uitsteekvormpje van een bloem (voor koekjes)

Van de kaas heb ik plakken gesneden van ca. 1 cm dik. Hieruit heb ik met het uitsteekvormpje bloemen gestoken.
De augurken heb ik in de lengte doormidden gesneden.
De druiven wassen en van het steeltje halen.
Dit zijn allemaal dingen die je van te voren kan doen, net als een bloempot bekleden met aluminiumfolie en vullen met vochtig zand om het verder te verzwaren. Dit zand heb ik weer afgedekt met folie om te voorkomen dat er zand op de traktaties komt.

De ochtend van het uitdelen heb ik de augurken een beetje schuin op de satéprikkers gestoken en doorgeschoven tot iets boven de helft.
Een kaasbloem boven op de prikker, waarbij de prikker iets uitsteekt, waar dan weer een druif op past.
In de pot steken en zo alle traktaties afmaken.


Ayla was er heel blij mee en had veel zin om uit te gaan delen.

Groetjes, Esther

zondag 2 september 2012

Zoveel te doen

Morgen gaan de kinderen weer naar school, na zes weken heerlijke vakantie. We hebben genoten van het mooie weer, zowel thuis als op de camping en van lekker onze eigen dingen doen, zonder moeten, tijdsdruk en stress. Het was echt geweldig. Maar nu is het ook weer de hoogste tijd dat het normale ritme gaat beginnen.

De afgelopen week heb ik thuis de boel de boel gelaten. We waren net terug van vakantie en de vakantiewas heb ik weggewerkt, maar verder . . . Afstoffen, dweilen, echt goed opruimen, dat doe ik wel als de kinderen weer naar school zijn. En dus gaat ook voor mij het gewone leven morgen weer beginnen. Nu wil ik wel het ontspannen vakantiegevoel een beetje vasthouden en überhaupt in de buitenlucht blijven bewegen – omdat dat gewoon zo lekker is en goed voor mij bovendien – dus heb ik bedacht hoe ik dat wil gaan doen.

Om te beginnen eerst morgen maar eens naar de moestuin om vooral onkruid te wieden. Van te voren zet ik brooddeeg klaar, zodat dat mooi ondertussen kan rijzen. Wanneer ik terug kom, kan ik dan de broden in de vormen doen en heb ik ’s middags weer drie broden in de vriezer. Na de lunch naar de bibliotheek om alle vakantieboeken terug te brengen, de kinderen van school halen en dan zit de eerste schooldag er weer op.

De volgende dagen wil ik starten met een wandeling om de dag goed te beginnen, zodat ik daarna met frisse moed in huis aan de slag kan. Overal is wel wat op te ruimen en schoon te maken. Dat wordt dus kamer voor kamer, klusje voor klusje alles afwerken. En als ik dan zo ieder dag een uur of anderhalf uur iets doe, dan wordt het langzaamaan toch allemaal weer wat schoner.

Zaterdag is Ayla jarig en komen Opa en Oma ’s morgens langs. Vrijdag dus taart maken, nog bedenken wat Ayla kan uitdelen op school en zorgen dat dit op tijd klaar staat. Samen met zwemles, de seizoensopening van de Scouting en voorbereidingen voor het schoolkamp van Bob (vanaf 10 september) is deze eerste schoolweek weer goed gevuld.
(Maar ik zal er voor waken wel “mijn” momentjes te pakken.)

Groetjes en tot volgende week,
Esther