Afgelopen maandag liep ik – tussen twee foto-inplak-sessies – in het park. Daar zag ik meerdere jonge knoppen en zelfs al blaadjes aan struiken en bomen. Ik nam mij voor om de volgende dag terug te keren met fototoestel om die belofte van het voorjaar vast te leggen.
De volgende morgen zag de wereld er echter heel anders uit. Bedekt met een witte deken. Dit leverde weer heel andere, maar ook mooie plaatjes op.
Hoewel ik kan genieten van het mooie uitzicht dat de sneeuw en vrieskou oplevert, verlang ik toch naar het voorjaar. Weer lekker lang naar buiten, zonder verkleumd en stijf thuis te komen. Ook mijn lichaam heeft het wel gehad met de kou. De eerste week kon ik het nog aan, nu overheersen de stijfheid, pijn en vermoeidheid.
Ik houd me vast aan de belofte van het voorjaar; de eerste knopjes en de steeds iets langer wordende dagen. Ik kan niet wachten op de dag dat de zon zich langer laat zien en er steeds meer groen om me heen is.
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten