Boek: Eten, bidden, beminnen

De afgelopen weken heb ik het boek ‘Eten, bidden, beminnen’ van Elizabeth Gilbert voor de tweede keer gelezen. En opnieuw werd ik gegrepen door haar openhartigheid en de manier waarop ze haar zoektocht beschrijft.

Na een heftige periode besluit Elizabeth op reis te gaan. Ze wil naar Italië om de taal en de kunst van het genieten te leren (‘eten’), naar India om de kunst van de spiritualiteit te bestuderen (‘bidden’) en naar Indonesië om te leren hoe ze die twee met elkaar in balans kan brengen. Zoals je uit de titel al kan opmaken komt hier uiteindelijk ook de liefde om de hoek kijken.

Is het de overeenkomst in leeftijd? Komt het doordat ik altijd al aangetrokken word door Aziatische landen? Of mijn interesse in spiritualiteit en het feit dat ik aan yoga en meditatie doe?
Hoe het ook zij, ik vond het heerlijk om met Elizabeth haar reis te beleven, te lezen hoe zij drempels overwint en tussendoor ook nog achtergrondinformatie weet te geven over het land en de cultuur waar ze op dat moment verblijft.

De reis die Elizabeth maakte, paste bij haar en haar situatie. Mijn (en ieders) situatie is anders en ik zal zo’n reis van een jaar (!) niet snel maken. Toch zijn er veel momenten van herkenning. Bijvoorbeeld aan het einde van het boek: “Ik denk aan de vrouw die ik de laatste tijd ben geworden, aan het leven dat ik nu leid, aan hoe graag ik altijd al deze persoon heb willen zijn en dit leven heb willen leiden, bevrijd van de farce van doen alsof ik iemand anders ben dan ik ben.”

Liefs, Esther