Kinesiologie: hocus pocus dat werkt!

Ongeveer een maand geleden schreef ik over mijn eerste bezoek aan de kinesioloog.

Inmiddels ben ik er drie keer geweest en nog steeds kan ik het moeilijk bevatten. De kinesioloog legt het allemaal goed uit en zijn verhaal snap ik ook. Toch blijft het een heel andere manier van denken en kennis dan hoe de meesten (en ik ook) denken. Ik blijf het daarom een soort “Hocus Pocus” vinden. Het belangrijkste is dat ik er baat bij heb en dat lijk ik toch echt te hebben.

Er flink wat veranderd door de kinesiologie.

Allereerst hebben we in huis veranderingen doorgevoerd. De kinesioloog raadde mij namelijk aan om alles wat draadloos is niet meer te gebruiken en te vervangen door iets met een draad. Ook magnetrongebruik werd afgeraden, evenals het gebruik van de elektrische deken. De magnetron, Dect-telefoons, mobiele telefoons, draadloze muis en toetsenbord en draadloos internet geven namelijk allemaal straling af, trillingen. Deze trillingen verstoren de doorstroming van natuurlijke trillingen in het lichaam. Zie eventueel ook mijn uitleg in de blog van 14 december. De elektrische deken werkt als een antenne die al die straling absorbeert en afgeeft.

Bij mensen met fibromyalgie is de doorstroming van de natuurlijke trillingen al minder goed, door allerlei blokkades in het lichaam. Wanneer er ook nog blokkades van buitenaf bij komen, zal de doorstroming nog verder verslechteren en de klachten verergeren.

Ik moet zeggen, het vermijden van deze straling is niet eens zo makkelijk. Ik merkte dat heel veel dingen toch gewoon zijn tegenwoordig. Wie belt er immers nog met een vaste telefoon (die ook echt vast zit, met een draad in de muur en een draad naar de hoorn)? Ook een magnetron is algemeen gewoongoed geworden.

De magnetron gebruik is dus niet meer. Melk opwarmen doe ik weer in een pannetje en brood haal ik op tijd uit de vriezer (of we moeten even wachten met eten). Ook de diepvriesgroente warm ik tegenwoordig op in een pan, terwijl ik dat voorheen meestal in de magnetron deed. Alleen als Freek laat thuis is van zijn werk, doet hij zijn eten wel in de magnetron. Ik ben dan meestal boven of aan de andere kant van de kamer. (En wie weet, stoppen we hier ook nog wel mee, maar een bord eten au-bain-marie warm maken  . . . .)

De elektrische deken gebruik ik nog wel, maar alleen om mijn bed voor te verwarmen. Zodra ik mijn bed in ga, gaat de deken het bed uit. Een elektrische deken bestaat namelijk uit heel veel draden, die samen een antenne vormen, die alle straling uit de omgeving opvangen. Feit is dat Freek, die voorheen chronische knieklachten had en in bed met zijn knieën gebogen op mijn helft ligt, geen last meer van zijn knieën heeft sinds de elektrische deken het bed uit gaat als we gaan slapen.

Ook heb ik de contactdoos onder mijn bed zo veranderd dat deze uit kan, als ik ga slapen. Dat scheelt weer straling, die uit zo’n verlengsnoer schijnt te komen. Nog minder reststraling meer dus onder mijn bed.

In de kerstvakantie hebben we een nieuwe telefoon gekocht (met draad) en de Dect-telefoon ligt ongebruikt op zolder. Hier had ik wel moeite mee, zeker gezien het feit dat ik een headset bij de telefoon had, waardoor ik, net als een secretaresse, kan bellen zonder een telefoon vast te hoeven houden. Die kan ik nu dus niet meer gebruiken. We hebben wel een telefoon met luidsprekerfunctie gekocht, zodat ik nog steeds de hoorn niet vast hoef te houden (dat is namelijk lastig voor mij), maar nu kan iedereen dan meeluisteren en je moet vlak naast de telefoon blijven zitten.

In de kerstvakantie is Freek ook onder de vloer gedoken (in de vochtige koude ruimte – wat hem spontaan rugklachten en griepklachten opleverde) om een draad te trekken, zodat ik nu ook op internet kan via een draad. Op de computer was de verbinding voor internet al met een draad, maar mijn laptop was draadloos aangesloten. Nu dus niet meer.

Het voelt allemaal een beetje als terug in de tijd, maar ik voel me er goed bij. Ook de kinesioloog merkt dat de doorstroming tussen het tweede en derde bezoek gelijk is gebleven. Hij hoefde niets in mijn hoofd te manipuleren om de doorstroming te herstellen. Deze was even goed gebleven als aan het einde van het tweede bezoek.

Ik weet niet hoe het komt (doordat ik het nu weet, doordat ik het wil voelen, doordat ik er nu voor opensta), maar sinds ik bij de kinesioloog ben geweest lijk ik sommige stralen wel te voelen, bijvoorbeeld wanneer mijn moeder de magnetron bij haar gebruikt om de melk voor de kinderen warm te maken.

Wat betreft de behandelingen zelf kan ik het volgende vertellen (ik probeer het kort te houden, want ik merk dat ik alweer een bladzijde vol heb geschreven): Tussen het eerste en tweede bezoek heb ik uitgezocht welke teleurstellingen, angsten, ziekten ik heb meegemaakt op leeftijden die de kinesioloog had genoemd. De kinesioloog kwam op deze leeftijden door een onderzoek met behulp van de spierspanning.

In het tweede bezoek ging hij mijn lijstje nalopen en mijn spierspanning gaf signalen af bij de momenten die extra aandacht nodig hadden. Ik hoefde alleen wat kort toe te lichten, het was geen diepgaand gesprek (wat ik ook fijn vond, zo). De kinesioloog deed daarna iets bij mijn hoofd om een blokkade op te heffen of paste accupunctuur toe op een bepaald punt op mijn voet, eveneens om een blokkade op te heffen. (Hij gebruikt trouwens geen accupunctuurnaalden, maar een laserpen; dit is pijnloos.)

Het blijkt dat het lichaam emoties onthoudt en ook vast kan houden. Als het te veel negatieve emoties vast houd en deze dus niet los kan laten, leidt dit tot klachten. Elke emotie correspondeert met een bepaald orgaan en kan dus leiden tot bepaalde klachten. Klachten die direct betrekking hebben op dat orgaan, maar ook klachten die veroorzaakt worden doordat er een blokkade in het lichaam optreedt, zoals bij fibromyalgie.

Al met al begrijp ik wat de kinesioloog doet en kan ik het mensen die het overwegen ook aanraden te proberen. Maar écht begrijpen kan ik het niet. Het is zo anders dan de reguliere geneeskunde.

Mijn klachten zijn inmiddels flink verminderd: ik heb meer energie, ik heb geen knieklachten meer gehad de afgelopen maand, ook mijn handen doen niet meer pijn. En als mijn vingers en knokkels rood en dik worden na een activiteit, doen ze geen pijn en zijn sneller hersteld dan daarvoor.

Wanneer er meer ontwikkelingen zijn op het gebied van mijn ervaring met kinesiologie, zal ik het vermelden in mijn blog. En wanneer er vragen zijn, stel ze gerust. Ik kan ze proberen te beantwoorden of aan de kinesioloog stellen. Ik wil namelijk ook graag beter begrijpen hoe het werkt, maar het lukt mij tot nu toe niet om daar veel gerichte vragen over te stellen. En voor mijn boek is het natuurlijk handig als ik alles goed uit kan leggen. Dus kom maar op met de vragen.

Tot de volgende keer,

Esther