Discipline

Discipline is iets dat je voor veel dingen in het leven nodig hebt. Van mezelf durf ik te zeggen dat ik over een flinke dosis discipline beschik.

Ik drink geen koffie, ik drink geen alcohol en ik rook niet. Dit heeft bij mij echter weinig met discipline te maken; ik vind het gewoon niet lekker.

Ik sport niet in een sportschool of in clubverband. Dit is niet omdat ik hiervoor de discipline niet heb, maar voor mij is wandelen en fietsen belangrijker. En dat doe ik weer wel elke dag. Zodra de kinderen naar school zijn maak ik een wandeling of fietstocht. Ook ’s avonds, wanneer de kinderen op bed liggen, wandel ik bijna altijd; vaak alleen, soms met een vriendin. Voor mij is dat een gewoonte geworden. En ik weet (en merk) dat mijn lichaam die beweging nodig heeft om in conditie te blijven. Zonder bewegen worden mijn spieren stijf, mijn gewrichten stram. Ook geniet ik van de buitenlucht.

Daarnaast doe ik iedere avond voor het slapen gaan zo’n vijftien minuten een aantal yoga oefeningen. Eén keer in de week mag ik van mezelf de oefeningen overslaan, maar de andere avonden doe ik ze dus wel.

Sinds een kleine twee jaar eet ik geen vlees meer. Toen ik voor de derde keer de informatie tot mij kreeg dat vlees eten een zware opgave voor het lichaam is en een lijf met fibromyalgie het op zich al zwaar genoeg heeft, ben ik eerst gaan minderen. Het vervangen van het vlees beviel mij zo goed, dat ik nu helemaal geen vlees meer eet. De eerste tijd vroeg dit best wel wat aanpassing en was het wennen. In een restaurant vind ik het lekker om kipsaté te eten en een tosti at ik altijd met ham en kaas. Het heeft daarom best wat discipline gevraagd om het vlees uit mijn menu te schrappen.

Inmiddels is ook dit een gewoonte geworden en vind ik vlees niet eens lekker meer.

Mensen die mij persoonlijk kennen, weten dat ik niet één van de dikste ben. Ik ben slank en tevreden met mijn gewicht. Mensen met overgewicht begrijpen het niet altijd, maar ook slanke mensen hebben wel eens aan te merken over hun lijf. Zo zou ik mijn buik liever net iets platter hebben of eigenlijk zo plat houden als hij ’s morgens is.

Het is een feit dat elke kilo die ik aankom op mij buik gaat zitten. En daarom houd ik mijn eetgewoonten in de gaten. Ik eet goed hoor en ook flink wat, maar wel vooral gezonde dingen. En dat doe ik niet alleen voor dat buikje, maar ook omdat ik besef en merk dat gezond eten beter is dan suikers, vetten en allerlei andere calorierijke voedingsmiddelen. Mijn hele lijf vaart er wel bij.

Maar ja, chocola en koekjes zijn wel erg lekker en dus verleidelijk. Ik heb periodes dat het mij niet lijkt te lukken om mij in te houden op het gebied van koek en snoep (met name chocola). Het lezen van een bepaald artikel of een boek of gewoon het feit dat ik mij niet lekker voel, roept mij weer terug. Vanaf dat moment toon ik dan weer meer discipline in het volhouden van gezond eten.

Ik weet dat ik mij daar beter door voel; fitter, energieker.

Bovendien is mijn buik dan meer ontspannen en dus platter. (Bij het eten van ongezonde producten hebben mijn darmen meer moeite met het verwerken hiervan en ik krijg dan een “plofbuik”.)

Al jaren ga ik rond half tien – tien uur ’s avonds naar bed. Dit is er in gegroeid in de tijd dat Freek vroeg aan het werk ging en ik daardoor ook vaak vroeg wakker werd. Bovendien ben ik meer een ochtend- dan een avondmens.

De laatste tijd sluipt het er echter in dat ik pas na tien uur mijn yoga oefeningen ga doen, waardoor ik soms pas na half elf in bed lig. Meestal ben ik op zo’n avond lekker bezig geweest en is de tijd omgevlogen. De volgende dag word ik echter afgestraft. Doordeweeks is het handig om op tijd op te staan en al kan ik op een vrije dag iets meer uitslapen, echt lekker wakker word ik dan niet.

Kortom: vanaf deze week ga ik mezelf er toe zetten om om half tien te stoppen waarmee ik bezig ben, de boel op te ruimen, de yoga oefeningen te doen en dan lekker naar bed. En ’s morgens uitgerust wakker worden. Zelfs gisteren (op zondag!) had ik de wekker om 7:00u gezet. En ik vond het heerlijk. Voor het ontbijt nog een wandeling maken en de dag is goed begonnen.

Zo zijn er nog veel meer dingen die discipline vragen in het leven, maar dan wordt mijn blog van deze week wel heel erg lang. Wie weet een andere keer. Ik denk dat mijn verhaal zo evengoed duidelijk is.

Tot de volgende keer.

(Binnenkort weer informatie over mijn bezoeken aan de kinesioloog, waar ik komende woensdag voor de derde keer heen ga.)

Esther