maandag 27 oktober 2014

Natuurgerichte spiritualiteit

De titel bestaat uit slecht twee woorden, maar is toch een mond vol. Maar wat is natuurgerichte spiritualiteit eigenlijk?
Het is in ieder geval iets dat bij mij past. Iets waar ik me goed bij voel. En ik ga proberen uit te leggen wat dat ‘iets’ is. 

Natuurgericht, gericht op de natuur
Dat ben ik zeker en dit wordt steeds meer. Niet zomaar wandelen, maar echt kijken én zien. En luisteren én horen, desnoods ook ruiken en voelen. Dus de natuur ervaren. Dit kan uiteraard in het bos, in de duinen en op het strand, maar net zo goed bij het gemeenteplantsoen. De natuur is overal om ons heen.
Ik ben me bewust van de seizoenen en de veranderingen die dit met zich meebrengt.

Spiritualiteit
Dit is een lastiger woord, vooral door de zweverigheid die er omheen hangt. En dat terwijl het volgens het Wolters’ woordenboek Nederlands ‘1. Onstoffelijkheid’ of ‘2. Wijze waarom men zijn geloof beleeft’ betekent. Onstoffelijkheid duidt dan weer op ‘niet uit stof bestaande’ met een verwijzing naar de ziel. Dit zou je nog als zweverig kunnen opvatten. Maar de tweede betekenis is heel breed en voor veel mensen van toepassing. Veel mensen geloven en de wijze waarop ze dit beleven, kun je dus spiritualiteit noemen.

Wat is natuurgerichte spiritualiteit voor mij?
Als ik bovenstaande samenvoeg kom ik tot ‘de wijze waarop ik mijn natuurgerichte geloof beleef’. Ja, dat klopt wel.


Ik geloof dat alles energie is. Ik geloof dat je die energie kan voelen, dat die energie van invloed is op de omgeving (zoals edelstenen en kruiden) en dat je ook zelf energie kan sturen (denk aan het branden van een kaarsje voor iemand die wel wat kracht of hulp kan gebruiken).

Ook in de natuur is dus overal energie en die energie verandert met de seizoenen. Door mee te gaan met deze energie, door mij bewust te zijn van de seizoensveranderingen, merk ik dat het leven makkelijker is. Ik zie de winterperiode bijvoorbeeld niet meer als een opgave, als een strijd om door te komen, maar als een periode waar ik tot rust kan komen en op kan laden voor de actieve tijd die in de lente weer begint. Het is een tijd om naar binnen te gaan. Letterlijk en figuurlijk.

Verder vind ik het fijn om de maancyclus enigszins te volgen. Met afnemende maan is het tijd om op te ruimen, schoon te maken, te snoeien en projecten af te ronden. Tijdens wassende maan is het meer tijd voor groeiende zaken (net als de maan), zoals plannen uitvoeren, dingen creëren, gewassen zaaien of verplanten die bovengronds groeien.

Ik zie mijn ‘natuurgerichte spiritualiteit’ als een verrijking van mijn leven. Het maakt mij bewuster van he leven om mij heen, maar ook dankbaarder. Ik heb meer oog voor de (kleine) mooie momenten en kan tegelijk het goede zien in de mindere aspecten. Niet altijd – ik ben nog steeds een mens – maar wel steeds vaker.

Natuurgerichte spiritualiteit is iets dat in mijn hele leven doordringt. Het begon met een enkel boek. Inmiddels is het een levenswijze geworden dat – onbewust en bewust – in alle aspecten van het leven meespeelt.

Ik verwacht dat dit onderwerp in meer blogs terug zal komen. Al is het maar omdat ik het te veelomvattend vind om het in één keer uit te leggen.

Liefs, Esther

1 opmerking: