Een
gekneusde voet kan een ingezette lijn danig doorbreken. Dat merkte ik de
afgelopen twee weken aan den lijve.
Ruim een
maand geleden schreef ik dat ik moeite had mijn grenzen te bewaken. Het
schrijven van deze blog (link!) zorgde voor een bewustwordingsproces, waarna
het mij wèl lukte om mezelf twee tot drie keer per week een middagdutje te gunnen.
En door de
rust en energie, die mij dit gaf, zag ik ook weer ruimte om het wandelen en de
yoga op te pakken. Twee bewegingsvormen die goed zijn voor zowel mijn lichaam
als mijn geest.
Ik fiets
sinds dit schooljaar zeker achttien kilometer per dag en ook dat is gezond,
maar wel een eenzijdige manier van bewegen. Wandelen en yoga zijn fijne
aanvullingen. En juist omdat ik nu iedere dag fiets, geef ik mezelf de vrijheid
om niet elke dag te hoeven wandelen. Dat wordt gewoon te veel.
Het
verbaasde mij hoe snel ik de draad weer oppakte. Heerlijk!
Twee weken
geleden kwam er echter roet in het eten. In kneusde mijn voet. Wandelen zat er
even niet in en ook de meeste yoga-oefeningen waren niet fijn om te doen.
Bovendien zorgde de pijn ervoor dat ik even helemaal geen puf had voor dit soort
dingen. En door de pijn nam mijn behoefte aan koek, chips en chocola toe. Wat baalde
ik als ik me een dag hieraan toe gegeven had. Dan ging het een dag goed, maar
daarna kon ik toch de verleiding niet weerstaan.
Dit keer
lukte het mij echter om dit beter te plaatsen. Het was en is een vorm van
troosteten en een vorm die ik liever niet wil; mijn lijf is mij dierbaar.
Ook nu weer
helpt dit bewustzijn om de juiste stappen te zetten. Troost vind ik
uiteindelijk maar even in chocola, maar veel meer in de buitenlucht, in een
meditatie, in lekker haken. En ja, als ik dan niet kan wandelen, dan mis ik een
grote vorm van troost.
Inmiddels
gaat het weer wat beter met mijn voet en kan ik langzaamaan de draad van
bewegen weer gaan oppakken. De wandelingen zal ik heel voorzichtig moeten
opbouwen; dat geeft mijn voet wel aan. (Helaas vooral achteraf, aan het einde
van de dag!) De meeste oefeningen van yoga lukken al. En met minder pijn en
meer bewustzijn heb ik het vertrouwen dat het goed voeden van mijn lijf ook wel
gaat lukken. De ervaring is in ieder geval goed de afgelopen dagen.
Dat wordt de
komende week (of weken) weer opnieuw grenzen aftasten. Zeker in combinatie met
het deze week weer opstarten na de herfstvakantie en echt herfstweer is dit
zeker een uitdaging.
Deze uitdaging
ga ik echter met vertrouwen aan.
Heerlijk om
te voelen dat ik mijn lijf steeds meer ga leren kennen.
Groetjes,
Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten