Vanaf morgen ga ik het schrijven weer oppakken.
Voor wie het gemist heeft: ik wil een boek schrijven over fibromyalgie. Ik heb zelf deze aandoening sinds drie jaar. Door alle klachten die erbij horen heb ik veel aangepast in mijn leven. De grootste aanpassing is dat ik nu bewuster leef en meer in het moment leef. Door dit alles is mijn leven eigenlijk fijner, volwaardiger, gelukkiger geworden. Ik wil mijn ervaringen graag vastleggen, omdat ik denk dat anderen hier wat aan hebben.
Onlangs heb ik een cursus boek schrijven gevolgd. De docente is heel kritisch en heeft ook een hoofdstuk, dat ik al geschreven had, nagekeken. Ik heb veel punten gekregen die ik beter anders kan doen. Ik ben het eens met deze kritiekpunten, maar heb ze nog niet aangepakt.
De afgelopen maand heb ik namelijk gebruikt om klusjes weg te werken, zodat ik vanaf deze week weer de rust heb om regelmatig achter de laptop te zitten.
Morgen moet het er dus echt van komen. Na een ochtendwandeling om tot bezinning te komen start ik de laptop op, zet een pot thee en ga ervoor zitten. Ik heb geen idee of het me lukt mijn verhaal naar tevredenheid op te schrijven. Ik zie er ook wel wat tegenop. Ik heb ideeën in mijn hoofd met wat ik in het boek wil vertellen. Deze ideeën omzetten naar geschreven tekst blijkt toch nog niet zo makkelijk. Wat ik tot nu toe heb geschreven lijkt meer op een studieboek in combinatie met een wat saaie uiteenzetting van gebeurtenissen.
Het wordt zoeken naar een vorm die én mijn ervaringen bevat én de kennis die ik heb opgedaan en toegepast in mijn leven én dat ook nog leuk is om te lezen.
Een hele uitdaging.
Voor de cursus kreeg ik de opdracht om een spannend begin van een boek te schrijven. Een begin dat pakt en dat de lezer stimuleert om verder te lezen. In eerste instantie vond de docente mijn begin niets. Achteraf zei ze zelfs dat ze mij nog geen goed boek zag schrijven. Maar nadat ik de tekst opnieuw geschreven had naar aanleiding van haar commentaar, had ze bijna niets meer op de tekst aan te merken en is zij wel hoopvol dat het mij gaat lukken.
Aan dat begin houd ik mij vast en dat is ook het stuk waarop ik morgenochtend wil gaan verder bouwen en de dag erna en de dag daarna en volgende week en . . . . .
Liefs, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten