Afgelopen donderdag was het elf november en in ons deel van het land wordt daar Sint Maarten gevierd.
Sint Maarten is een leuke traditie, waarbij de kinderen na het avondeten met een lampion langs de huizen gaan. Bij elke voordeur wordt een liedje gezongen en als beloning krijgen de kinderen wat lekkers.
Een bijkomende traditie van Sint Maarten, welke uiteraard niet officieel is, zorgt ervoor dat op de avond van elf november het meestal koud, guur of nat is buiten. Of een combinatie van die drie. Maar ja, wat wil je ook halverwege november. De herfst is volop bezig, de winter is in aantocht en het mooie zomerweer hebben we achter ons gelaten.
Op school hebben Bob, Rick en Ayla alle drie een mooie lampion gemaakt en verschillende Sint Maarten liedjes geleerd. De lampions zijn echt kunstwerken geworden en buiten is het guur, stormachtig en nat.
We besluiten daarom om binnen een foto te maken van de kinderen mèt de lampions en daarna zonder lampions naar buiten te gaan. Freek gaat met de kinderen mee en ze zijn nog niet weg of de lucht wordt verlicht en twee tellen later volgt de donder. Het onweert!
Er komt echter niemand terug. Onze kinderen zijn gelukkig niet bang voor onweer en uiteindelijk houden ze het een half uur vol om langs de huizen te lopen.
Ter vergelijking, vorig jaar liepen we nog ruim een uur buiten. Toen was het een keer droog en rustig weer. Dit jaar was het echt hopeloos.
In totaal is er in dat half uur dat ze buiten waren drie keer onweer geweest en het heeft steeds geregend.
Door dit vieze weer waren er minder kinderen dan anders buiten en ook bij ons aan de deur waren minder kinderen langs geweest. Ik hoorde ook van kinderen die zo bang van onweer zijn, dat ze niet eens naar buiten wilden. Gelukkig hielden die gezinnen genoeg snoep over, juist omdat er minder kinderen langs de deuren kwamen.
Thuis gekomen werden de natte jassen te drogen gehangen en de schoenen uitgetrokken.
Aan de eettafel, waar de drie snoeptrommels van de kinderen al klaar stonden, werden de snoepjes verdeeld en één snoepje opgegeten. De rest wordt de komende tijd langzaamaan opgegeten.
Wanneer de kinderen uit school komen, mogen ze een snoepje uit hun eigen trommeltje kiezen. Op deze manier doen ze vaak wel maanden met hun trommel, zeker als ze op een gegeven moment ook af en toe voor iets anders kiezen om te snoepen. Bijvoorbeeld een koekje uit de koektrommel of een bakje chips.
Bob, Rick en Ayla zijn alle drie niet echt snoepers. Ze zijn gewend om maar één keer per dag een koekje of snoepje te krijgen en vinden dit heel normaal. Bob vertelde zelfs helemaal verontwaardigd dat sommige kinderen uit zijn klas de helft van het Sint Maarten snoep in één keer mochten opeten. Dat vond hij stom en zonde! (Tja. Ik ben blij dat hij er zo over denkt.)
En nu zitten Bob, Rick en Ayla samen op de bank naar de intocht van Sinterklaas op de televisie te kijken. Rick zit in zijn gewone kleren, maar zowel Bob als Ayla hebben hun pietenpak al aan.
Ze gaan helemaal op in het verhaal en elke avond moet er het Sinterklaasjournaal gekeken worden. Ook voor Freek en mij blijft dit leuk om naar te kijken.
Het wordt een leuke, drukke, gezellige tijd vanaf nu. Wij zijn er klaar voor.
Groeten, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten