Waar zijn mijn grenzen?

Het lijkt wel alsof ik dit schooljaar mijn grenzen niet goed weet te vinden. Aan het einde van de schoolweek ben ik echt moe. Ook lichamelijke klachten vertellen mij dat ik te veel heb gevergd van mezelf.

(Ik ben alweer in de valkuil van chocola getrapt, maar dat werkt toch echt averechts. En dat heb ik sinds twee weken weer onder controle – voor zolang als het duurt.)

Ik neem me iedere vrijdag weer voor om de volgende week wél twee middagen naar bed te gaan. Ik geloof dat me dat tot nu toe één keer is gelukt. (En het werkte toen wel!)

Maar die andere weken komt er steeds weer wat tussen. Ik weet dat ik dat zelf doe. Dat ik er zelf voor moet zorgen dat ik wel die rust pak. Dat ik de laptop uit kan zetten, dat die ene boodschap kan wachten, dat de rommel niet wegloopt.

Afgelopen week ben ik – heel bewust – ’s avonds op tijd naar bed gegaan en had me zelfs na het avondeten al bedklaar gemaakt (make-up eraf, makkelijk zittende kleding aan). Ook had ik weer tijd ingeruimd voor een paar yoga-oefeningen voor het slapen gaan.

Toch voelde ik me in de loop van de week steeds wat moeier worden. En toen lag ik dus op vrijdagavond al om half tien in bed en ook zaterdagmiddag heb ik mijn bed opgezocht. Ook schoot de yoga in de loop van de week er toch weer bij in – te moe.

Dat moet toch anders kunnen!

Deze week ga ik het opnieuw proberen. Maandag en vrijdag ga ik overdag even op tuk.

Vaak denk ik dat ik dan – door de middagdutjes – aan minder dingen toe kom. Dat het “zonde van de tijd is”. Maar misschien (of eigenlijk: waarschijnlijk!) is het juist wel andersom: door te rusten krijg ik meer energie en ben ik actiever de rest van de dag en de rest van de week.

Het is eerste tukje heb ik al gehad. Nu de kunst om mijn voornemen door te zetten.

Groetjes, Esther