Een doorsneeweek

De scholen zijn nu in heel Nederland weer begonnen. Zelf zitten wij alweer twee weken in het schoolritme en ik kan wel zeggen dat er ook echt wel weer een ritme begint te komen.

’s Morgens proberen we vijf voor acht te vertrekken. Voor Ayla en mij wordt dit vaker acht uur – of een paar minuten over acht – maar die speling hebben we. Als ik vanaf school meteen weer huis fiets, kan ik om kwart voor negen thuis zijn.

Twee keer per week fiets ik door naar de moestuin. 

Iedere keer valt er nog wel wat te oogsten (bietjes, courgette, de laatste sperziebonen, snijbiet, andijvie en soms nog wat sla) en ook wil ik steeds weer wat opruimen, zodat ik over twee maanden ofzo kan gaan genieten van de periode dat ik niet naar de moestuin hoef. Want ook al vind ik het tuinieren heerlijk, ik verlang ook elke keer weer naar de tijd dat daar even niets hoeft.

Thuis gekomen ga ik dan de oogst verwerken en mij verkleden. En dan is het al weer aan het einde van de ochtend. Soms nog even een dutje of wat rommelen op de laptop. Tussendoor lunchen en dan is het alweer tijd om weer naar school te fietsen.

Op een andere dag in de week – meestal de woensdag – ga ik thuisgekomen meteen door in de auto om boodschappen te halen. Op donderdag ben ik overblijfkracht op school en blijf ik in Castricum bij mijn ouders. Een goede dag om hen in huis te helpen, bij te praten en samen te fröbelen.

Dan blijft er nog één dag over en die hoop ik te gaan gebruiken om te creëren op wat voor gebied dan ook.

De jurk
Ayla maakte zelf de pijl en boog

Vorige week heb ik een (verkleed-)jurk voor Ayla gemaakt en deze week is de bedoeling dat ik een memobord ga maken voor haar nieuwe kamer, ze is tenslotte volgende maandag jarig.
Nooit gedaan, zo'n memobord. Gewoon doen, dan komt het vast goed. Al doende krijg ik dan weer ideeën voor mijn webwinkeltje, want ook daar wil ik graag voor aan de slag.

De materialen voor het memobord

En tussendoor wordt het huishouden gedaan en de kleine boodschapjes gekocht.

Dus zo ziet mijn week er een beetje uit.

Groetjes, Esther