De meeste
avonden breng ik de kinderen naar bed en daar hoort voor ons zeker voorlezen
bij. Maar wat lees je voor als je drie kinderen, die variëren in leeftijd van
inmiddels 8 tot bijna 13 jaar, gelijktijdig wilt vermaken?
De boeken
van Carry Slee over Iris en Michiel of de boeken van Jacques Vriens over Wouter en Mieke heb ik nog heel
lang voorgelezen – en nog pak ik af en toe een verhaal over een naderende
feestdag erbij uit het boek ‘Nog een nachtje slapen’. Alhoewel de hoofdpersonen
peuters en kleuters zijn, zitten ook de oudsten te luisteren en te lachen om de
grappen.
Annie M.G.
Schmidt werd ook gewaardeerd, vooral de boeken over Pluk en Abeltje. Jip en
Janneke hebben de kinderen echter nooit echt leuk gevonden. Eens een keer een
verhaaltje toen ze nog peuter of kleuter waren, maar zelfs dan kon het ze niet
echt boeien. Toch niet zo tijdloos dus.
De boeken
van Paul van Loon over Dolfje Weerwolfje en later Raveleijn zorgden zeker wel voor
drie stille kinderen.
Op een gegeven
moment had ik ook die uit en werden alle verhalenbundels met korte verhalen
vervelend. Er was en is duidelijk behoefte aan langdurige verhalen.
Toen heb ik
de gok gewaagd naar C-boeken over te stappen. (Tegen het advies van de
bibliothecaresse in, want dat zou veel te moeilijk zijn, zeker voor Ayla.)
Als kind heb
ik de boeken van Thea Beckman en Jan Terlouw nooit gelezen. Die las iedereen
al, dus deed ik het niet, dwars als ik kon zijn. Nu, als moeder, heb ik ze – al
voorlezend – alsnog gelezen.
Bij de
jongste vroeg ik dan wel eens terug wat ze gehoord had. Ze kon het verhaal
altijd goed navertellen, voor mij het teken dat ze het boek begreep en dat ik
door kon lezen. Moeilijke woorden licht ik toe (ook voor de oudsten is dit soms
nodig) en soms praten we wat over de inhoud; over wat zij zouden doen in die
situatie, of hoe anders het is in vergelijking met hun leven.
Nu ben ik
bezig in het derde boek van een trilogie van ieder zo’n 300 bladzijden. Het gaat over Het Huis Elfae en is geschreven door Mariëtte Aerts. Een
fantastisch verhaal wat ik vorig jaar zelf heb gelezen (zie mijn boekrecensie).
En ook nu kijken ze er weer naar uit als ik verder lees, omdat ze willen horen
hoe het verhaal verder gaat.
Voorlezen, een
gezellig, knus moment, een mooi moment om met de kinderen de dag samen af te
sluiten.
Hoe doen jullie dat?
Wat lezen jullie voor en lezen jullie de
kinderen tegelijk voor of afzonderlijk?
Groetjes,
Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten