Week griep

Vorige week geen blog van mijn hand. Ik was geveld door de griep.
Het begon met keelpijn en snotterig, het werd al snel een hoofd vol snot met hoofdpijn en Tweede Paasdag kwam er spierpijn bij. Kortom: griep.

Freek deed vanaf dinsdag gezellig mee en dus zaten we afgelopen week samen thuis.
Woensdag dacht ik me iets beter te voelen, of was het hoop? Of misschien had ik gewoon geen keus. Mijn vader (langdurig hartpatiënt) voelde zich namelijk niet goed, terwijl mij moeder net die dag voor de laatste handelingen naar het ziekenhuis moest. De dag erna zou ze opgenomen worden voor een nieuwe knie. En dus volgde een noodscenario: ik bleef bij mijn vader in huis, een vriend van mijn ouders speelde voor taxi naar en van het ziekenhuis en Freek haalde de kinderen uit school. ’s Middags mocht ik nog even voor taxi spelen om mijn vader naar de huisartsenpraktijk te brengen voor een ECG-scan – gelukkig was er niets aan de hand – voordat ik weer naar huis kon. Wat een dag!

De volgende ochtend heb ik mijn moeder nog naar het ziekenhuis gebracht voor de operatie. Dan kon mijn vader rustig opstarten en kijken hoe zijn lijf reageerde. Weer thuis kon ik mij overgeven aan de griep. En hoe!
Ik zat óf in mijn luie stoel met een boek óf ik lag in bed. Vrijdag volgde er nog zo’n dag, terwijl ik me afvroeg of ik me nog beter ging voelen. ’s Middags met de kinderen op bezoek in het ziekenhuis, terwijl Freek het eten bereidde.
Dit weekend voelde Freek zich weer helemaal fit en hij gebruikte het zonnige weer om in de moestuin te werken (bestrating aan leggen en een vriend helpen). Ik deed het nog rustig aan, maar merkte gelukkig kleine vooruitgang. Beetje gerommeld in de tuin, gelezen (ook in de tuin), Bob geholpen met zijn werkstuk en een was gedraaid. Lekker in een rustig tempo.

En komende week hoop ik mijn conditie langzaamaan weer op te bouwen en zal ik geregeld bij mijn ouders te vinden zijn, want vandaag mag mijn moeder weer naar huis.
En de stof thuis: die loopt niet weg – helaas.

Groetjes, Esther