Ik heb fibromyalgie en dus vaak pijn, met name in mijn vingers en handen. Ook heb ik een knieafwijking die vooral in het verleden voor veel pijn zorgde. Ik ben dus wel wat gewend.
De laatste tijd, zeg maar sinds ik vrijwillig gestopt ben met werken, is de pijn echter redelijk onder controle. Er zijn wel dagen met pijn. Bijvoorbeeld als de kou lang aanhoudt of als ik te veel gedaan heb. Ik probeer het dan rustig aan te doen (wat me steeds beter lukt) en dan voel ik me als snel weer beter. Geen stress, niet te veel moeten, voldoende beweging; dat helpt.
Maar nu weet ik weer heel goed hoe slopend pijn kan zijn.
Een week geleden heb ik op zondag heerlijk in de moestuin gewerkt. De tijd vloog voorbij. Er was dan ook veel te doen nu ik eindelijk kon zaaien na die lange (te) koude periode. Ongemerkt had ik drie uur gewerkt. De dag erna weer naar de tuin om nog wat klusjes af te maken. En weer waren er zomaar twee uur voorbij.
‘Dat moet je ook opbouwen!’ was het oordeel van de fysiotherapeut, toen ik daar afgelopen vrijdag was. Mijn onderrug deed ontzettend zeer, belemmerde mij in mijn bewegingen en ik vermoedde dat het door het SI-gewricht kwam. Dit is het gewricht dat de onderrug met het bekken verbind. (Voor meer info zie http://www.hierhebikpijn.nl/aandoening/58/si-gewricht-pijn.)
Dit gewricht zit zowel links als rechts en beiden zaten niet goed. De fysiotherapeut heeft één en ander weer goed gezet en ik ging naar huis met de opdracht om drie tot vier keer per dag tien minuten tot een kwartier te lopen, zodat ik het los kon lopen.
Dat heb ik dus gedaan. Maar het lopen, opstaan, aan het aanrecht staan; alles doet zeer. En ik sta zichtbaar scheef. Eigenlijk had ik vrijdag pas weer een afspraak, maar gelukkig mag ik na een telefoontje straks al weer heen. (Dat is het voordeel van vaste klant zijn . . .)
Eén ding weet ik nu weer heel goed: pijn vergt heel veel energie en is soms misselijkmakend.
Volgende keer hopelijk een positiever bericht.
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten