Bob en Rick hebben sinds september allebei een gerbil, die samen in een hok op hun kamer zitten. Helemaal weg zijn ze er van. ’s Morgens, ’s middags, ’s avonds, als het maar even kan worden ze uit hun hokje gehaald en krijgen ze aandacht. We hebben ze zelfs allebei al een keer betrapt terwijl ze in slaap waren gevallen met een gerbil in hun handen.
Bob met zijn Knabbel
Afgelopen maandag ging het oog van Knabbel niet open. Knabbel is de gerbil van Bob. Freek heeft het oog met water schoon en open gemaakt, maar ’s avonds was het weer zo ver en maakte Knabbel toch wel een wat zieke indruk.
Vooral voor de jongens zijn we naar de dierenarts geweest en kwamen we met oogdruppels en een lege portemonnee thuis. Bob en Rick waren helemaal verbaasd: “Papa, moet je betalen dan??” (Tja, weer een leermomentje.)
Dinsdagochtend wilde knabbel niet eten en maakte hij echt een zieke indruk. Natuurlijk mocht ik weer bij de dierenarts langskomen, maar dat wilden we eigenlijk niet. We moesten speciaal, vloeibaar voer proberen en op internet las ik de tip van een potje babyvoeding. Nu, dat is een stuk goedkoper dan de dierenarts.
Woensdag leek Knabbel wel wat op te knappen. Des te groter was de klap toen Bob en Rick Knabbel donderdagmiddag in zijn hokje vonden, meer dood dan levend. Wat een verdriet!
Gelukkig kon Freek snel thuis zijn en konden we de jongens samen opvangen. Ayla was die middag bij een vriendinnetje, dus dat kwam goed uit.
Gerbils kunnen niet lang alleen zijn en ik had al geïnformeerd bij de dierenwinkel hoe te handelen als Knabbel toch dood zou gaan. Dus eind van de middag naar de winkel voor een nieuwe gerbil. Freek vond het niet fijn om er maar één mee te nemen, terwijl het broertje alleen in de dierenwinkel achterbleef. Thuis de nieuwe gerbil bij Babbel gezet, in een klein hokje. Dat was het advies. Dit ging niet goed en de nieuwe Knabbel bloedde aan zijn pootje.
Babbel weer in zijn eigen hok.
Wij dachten dat het goed zou zijn om het broertje van de nieuwe gerbil erbij te halen. Samen zouden ze sterker staan tegen de dominante Babbel en bovendien zouden ze dan weer bij elkaar zijn. De dierenwinkel had hetzelfde idee. Zo gezegd, zo gedaan. Donderdagavond waren de broers weer herenigd.
Vrijdagmiddag opnieuw proberen om Babbel, de nieuwe Knabbel en Henkie (!) te koppelen. Het ging al langer goed, maar na een uur liep het opnieuw op knokken uit. Babbel weer apart dus.
Zaterdag hebben we internet geraadpleegd hoever het vechten kan gaan; van honden zeggen ze tenslotte dat je die uit moet laten vechten, zodat ze hun positie kunnen bepalen. Nu, dat is niet zo handig met gerbils, want die zijn in staat hun soortgenootje dood te bijten . . .
Wel meteen een andere methode gevonden op de website www.gerbils.nl.
En het leek goed te gaan. Maar na ruim twee uur ging het toch weer mis. Weer ging Babbel de anderen bijten.
Nu zitten de gerbils met z’n drieën in één hok in de woonkamer, maar dan wel met een tussenwand van gaas ertussen. Zo kunnen ze elkaar wel ruiken en zien, maar niet bijten. Ook wisselen ze elke dag van plekje, zodat ze elkaars nest ruiken, zeg maar. Dit blijft zo voor deze week.
En komend weekend gaan we het weer proberen.
En lukt het niet. Dan krijgt Babbel waarschijnlijk zijn eigen kleinere hok en zal hij het in zijn eentje moeten doen. Moet-ie maar niet bijten.
Wordt vervolgd.
Groetjes, Esther
Knabbel, Babbel en Henkie.. Whahahhahaa, ik lig dubbel! Ik hoop dat Babbel bijdraait en dat het niet uitmondt in levenslange eenzame opsluiting. Succes!
BeantwoordenVerwijderen