Moestuin vraagt tijd

Deze week staat voor mij in het teken van de moestuin.
Gisteren merkte ik namelijk aan mezelf dat ik onrustig werd van het idee dat ik nog zoveel wil doen op de tuin. Ik heb al acht porties boerenkool in de vriezer en met nog vier porties erbij, is de vriezer echt vol én komen wij de winter wel door. (Het lijkt misschien wat vroeg om nu al boerenkool te oogsten, maar dit doe ik om te voorkomen dat ik alle boerenkool weg kan gooien – net als vorig jaar – omdat de bladeren helemaal vol zitten met witvlieg. Door nu te oogsten ben ik de vliegjes voor.)
Naast de boerenkool die ik zelf hou, heb ik nog veel meer struiken staan. Ik heb hier en daar al wat uitgedeeld en hoop ook de rest nog een goed adres te geven. Weggooien is tenslotte zonde.

Verder begint de snijbiet weer uit te lopen, dus daar zou ik ook wel weer wat van willen eten binnenkort en de andijviekroppen beginnen groot te worden. Morgen eten we dus – net als mijn ouders en vrienden uit de buurt – andijvie. Snijbiet waarschijnlijk aan het einde van de week. Dan staat er nog één kropje sla wat, samen met de rucola, ook weer voldoende is voor een gezonde maaltijd.
En dan zou ik bijna nog de courgettes, mais en pompoenen vergeten. Zondag heb ik voor de tweede keer dit seizoen pompoensoep gemaakt. Dit keer van een echt grote pompoen, dus onze grootste pan was eigenlijk nog te klein. En als dan alleen Bob en ik het lekker vinden . . .
. . . dan ga ik maar weer uitdelen. Dus mijn wandelmaatje mag het gaan proeven, net als mijn ouders. Nog wat eenpersoonsporties in de vriezer en deze week eet ik regelmatig een kopje soep bij de lunch. Lekker, hoor.
Omdat de overige gezinsleden pompoen niet blijken te waarderen heb ik niet zo veel zin om de andere recepten te proberen waarin ik pompoen kan verwerken. Wel jammer.
Ik verwacht ook weer courgettes te kunnen oogsten, dus dat wordt een keer roerbakken deze week én volgende week. De hoeveelheid courgettes is tot nu toe goed te overzien en komt wel op bij ons en drie andere gezinnen.
De laatste maiskolven moeten nu echt geoogst worden. Ze beginnen uit te drogen en beestjes kruipen erin. Gelukkig vindt mijn wandelmaatje ze heerlijk, dus daar kan ik er een aantal kwijt. En ik ga opzoeken of ik de mais ook kan drogen. (Een lekkernijtje voor onze nieuwe gezinsleden – gerbiltjes – of om volgend jaar te kunnen zaaien.)

Ik ben blij als in ieder geval de boerenkool van de tuin is en ik weer een beetje overzicht krijg.
Maar als ik iedere dag iets doe aan de tuin, dan zal dat wel goed komen.

Groentjes van Esther