Van alles en nog wat

Vorige week heb ik geen blog geschreven. Sowieso gaat de tijd heel snel, met al die dingen die ik wil doen. Toch had ik er graag tijd voor gemaakt. Het ontbrak echter aan inspiratie. Nog steeds heb ik geen onderwerp waarmee ik een heel blog denk te kunnen vullen.

Op dit moment (lees: deze weken) ben ik bezig met van alles en nog wat.

Ik wil tassen gaan maken van stof en om in de ‘naai-mood’ te komen heb ik eerst twee rokken voor mezelf gemaakt. Twee rokken die al een tijdje in de planning stonden.

Inmiddels heb ik de eerste tas af. Gemaakt met behulp van een zelfmaakpakket van Abbygale, gekregen met Sinterklaas. 

Dit is de opening om meer tassen te gaan maken. Zoals zo’n zelfde tas, maar dan met andere stof.

Verder wil Ayla graag een nieuwe schooltas. En zij weet dat haar moeder handig is, dus ze heeft een wensenpakketje neergelegd. Het moet een rugtas zijn (nee, echt geen schoudertas), hij moet groot genoeg zijn voor twee schoolbekers, een broodtrommel en fruitbakje, maar ook weer niet te groot en het liefst met rits. Ik heb nog geen patroon op internet kunnen vinden die me aanstaat, dus ik denk dat ik zelf maar op ontdekkingstocht ga.

Zeer binnenkort samen met Ayla maar even bij de stofjes kijken die ik in huis heb.

Ook ik zou graag een nieuwe tas willen. Dit wordt wel een schoudertas, ook met een rits en het liefst met één of twee kleinere vakken.

Beide tassen kunnen mooi als voorbeeld dienen voor op de website.

Al naaiende zal ik wel ideeën krijgen wat voor tassen ik wil maken die echt alleen voor de verkoop bedoeld zijn. Een idee heb ik daar al over en dat idee mag dus verder borrelen terwijl ik bezig ben.

Ook creatief ben ik bezig met het haken van poppetjes nieuwe stijl. Een miniheksje is al af en nu ben ik bezig met bloemenpoppetjes. Ook hier komt, al hakend, de inspiratie hoe ik het nog leuker kan maken en daarmee de verslaving om door te gaan, terwijl het eigenlijk bedtijd is.

Het idee van de bloemenpoppetjes kwam trouwens tijdens een wandeling door het bos. Het wandelen is iets dat ik echt weer opgepakt heb, na een periode van kwaaltjes waardoor het niet goed lukte, en dat ik er nu graag in wil houden.

Het creatief bezig zijn zorgt voor rust in een onrustige periode.

Manlief is sinds 1 januari werkloos; voor het eerst sinds 25 jaar. En ook al gaan we hier relaxed mee om – want er komt echt wel weer werk binnenkort – zorgt het toch voor onrust. Hij is nu natuurlijk veel thuis, maar heeft ook afspraken met het UWV en mogelijke werkgevers. En als een sollicitatie wel heel erg de goede kant op lijkt te gaan, maar dan uiteindelijk (op een heel vervelende manier) toch afketst, geeft dit toch een domper.

Verder lijken we allemaal wel wat te kwakkelen met verkoudheid, buikpijn en hoofdpijn. Het is niet echt storend aanwezig, we kunnen (meestal) onze activiteiten gewoon doorzetten. Het is gewoon zeurderig aanwezig. Is het de heersende griep die een poging doet om ons huis binnen te dringen? Of is het de spanning, de onrust die we toch wel allemaal – al is het licht – voelen? Want het is nu eenmaal zo: werkloos zijn is niet fijn, onzekerheid is nog minder prettig. En dan is het echt niet gek, en ook niet verkeerd om dit lichamelijk te voelen. Het zou toch ook raar zijn als we allemaal gewoon door functioneren, net alsof er niets aan de hand is?

Ik denk trouwens dat die onrust er ook voor zorgt dat ik nu niet de inspiratie heb om een blog over een specifiek onderwerp te schrijven. Er zijn nu gewoon even heel veel kleinere dingen die mij bezig houden en daarbij is geen ruimte (of zo) voor verdieping. Voor mij is dat geen probleem. Het zorgt alleen voor andere en misschien minder blogs. De inspiratie komt wel weer.

Groetjes, Esther