Een paar weken geleden schreef ik dat de SI-gewrichten bij mijn heupen niet goed zaten. Na drie bezoeken aan de fysiotherapeut leek het probleem verholpen en mocht ik het lopen langzaam opbouwen. Ik was (uiteraard!) helemaal blij.
Tijdens een midweek weg merkte ik echter dat opstaan me moeite kostte. Ik gaf de bank en de stoelen de schuld. Thuis gekomen deed mijn rechterheup wel wat pijn, maar het was andere pijn dan eerder en de pijn was te doen. Ik liep dus nog ‘lekker’ een weekje door.
De pijn werd duidelijk erger tijdens Hemelvaart. Het enige wat ik kon bedenken als remedie was om weer wat vaker per dag korte stukje te lopen. Dit hielp wel wat, maar niet helemaal.
De maandag erop dus toch maar mijn fysiotherapeut gebeld en vrijdag kon ik terecht. Het zat weer goed fout: mijn rechter SI-gewricht zat verkeerd, evenals mijn rechterheup en rechterstaartbotje. De fysiotherapeut nam mij flink onder handen en gaf mij de opdracht mee om Freek mijn billen te laten masseren. (Dat vindt hij een héééél vervelende taak . . . ) Mijn bilspieren waren namelijk zo gespannen dat ik alles scheef trok.
(Inmiddels staat de zesde afspraak alweer in mijn agenda. Het is lang geleden dat ik überhaupt naar de fysiotherapeut ging en zeker zo lang achtereen.)
Door dit alles ben ik dit seizoen nog weinig op de moestuin geweest. “Gelukkig” is het weer dusdanig dat er toch weinig groeit, dus veel werk is er nog niet.
Afgelopen weekend ben ik toch maar twee keer een uurtje geweest om wat te wieden en te zaaien wat ik deze week wilde zaaien. (Een uur met halverwege een pauze is nu echt mijn maximale inspanning.) Ondanks dat ik zo weinig heb gedaan, lig ik nog steeds op schema. Behalve dan dat de groenten nog niet echt hard groeien. Het is echt wachten op het mooie weer. En dan niet een paar dagen of een week, maar graag maandenlang. Met ’s nachts regen.
(Ik ben niet zo veeleisend . . . . )
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten