Wat is het koud!

Gisteravond had ik al een opzetje gemaakt voor mijn blog van vandaag. Nu was die blog uit nood geboren, want het ontbrak mij totaal aan inspiratie.
Maar toen ik vanmorgen naar school en de supermarkt fietste, kon ik maar aan één ding denken: Wat is het koud!

Vorige week heb ik genoten van de warmere temperaturen en de zon. Heerlijk in de tuin gewerkt én in het zonnetje gelezen. Dat waren dagen waarin ik mijzelf weer oplaadt, dat ik energie te over heb.
Helaas is het al weer gedaan met die warmte. Het is nu koud buiten. Twee graden onder nul met een ijzige wind uit het noordoosten.
Ik kan niet zeggen dat ik nu heel veel pijn heb door de kou. Wel ben ik stijf en ik vermoed dat ik de pijn verdring en dat dit veel energie kost. Ik ben moe en lusteloos.
Hoeveel energie ik vorige week had, zo weinig heb ik deze week.

In mijn agenda staat gelukkig weinig voor deze week. Dit geeft mij de kans om rustig aan te doen, maar dat wil ik helemaal niet. Ik ben onrustig, ik wil dingen doen en hoopte aan klusjes en nieuwe projecten toe te komen, juist doordat mijn agenda zo lekker leeg is. Gisteravond dacht ik nog: dan ga ik lekker iedere dag wandelen om mijn conditie weer wat op te bouwen, maar vanochtend met die kou . . .
Bovendien ben ik het gewoon zat om rustig aan te doen. Ik wil weer dingen creëren, nieuwe stappen zetten, het gevoel hebben dat ik iets dóe.
Maar of dat deze week gaat lukken? Ik ben bang van niet.

Groetjes, Esther