Net toen ik aan het zoeken was naar een patroon voor een muts voor Ayla ging de telefoon: school. Of ik Ayla op wilde komen halen. Ze voelde zich niet lekker en had al overgegeven op school. Laptop uit, auto starten en mijn kleine meisje ophalen.
Ze was echt niet lekker en heeft die middag nog een paar keer moeten overgeven. Drinken wilde ze gelukkig wel, maar eten niet.
Bob en Rick kwamen na schooltijd één voor één thuis. Allebei niet lekker. Rick misselijk en Bob barstende hoofdpijn. Rick begon ook al snel met spugen, Bob volgde ’s nachts.
Lekker zooitje.
De hele verdere week heb ik de kinderen thuis gehad. Alleen Rick moest nog af en toe overgeven; alleen ’s avonds laat en hij regelde dit zelf (grote kerel). Maar hun buikjes bleven onrustig en er was weinig eetlust.
Tja, daar ging mijn gedachte dat ik rustig alles voor Sinterklaas kon voorbereiden. Nog wel de gedichten kunnen maken tijdens het middagrustuurtje van de kinderen. Vandaag dus maar inpakken, dan staat alles alsnog op tijd klaar.
Wel heel veel kunnen haken.
De muts voor Bob is af. Hij wilde de B er op. “Kan dat, Mama?”. Ja, hoor. Ik heb toch alle tijd om uit te vogelen hoe ik dat kan doen. En het is gelukt!
En voor Ayla heb ik een beany gemaakt; een grote muts, die aan de achterkant naar beneden hangt.
Voor mezelf wil ik ook zo’n muts maken, maar eerst ben ik nu bezig met een haarband voor Ayla, zodat ze ook haar oren warm kan houden wanneer ze staarten in haar haar heeft.
Hij was bijna klaar en vanochtend paste ik hem voor de zekerheid bij Ayla. Toch te kort. Dat wordt dus een stukje uithalen en hem langer maken.
Maar nu eerst de Sintspullen klaar maken.
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten