Al veel te lang heb ik niet gelezen. Ik was bezig met allerlei andere dingen, maar vooral met haken. (En natuurlijk al die andere tijdverslindende activiteiten.) Ik ben bezig een poncho te maken voor mijzelf en dat is toch meer werk dan ik dacht. Vooral omdat ik regelmatig een deel moet uithalen, zodat ik een avond voor niets gehaakt heb. (Wanneer ik een fout maak, blijk ik dat toch vooral te doen bij één van de eerste steken van zo’n avond. Grrrr.)
Maar goed, tijdens een midweekje weg gun ik mij de tijd om weer eens heerlijk een boek te pakken. Het is ‘Wilde haren’ van Gerrie Smit geworden. Een tijd geleden had ik al ‘Nieuwe handen’ van haar gelezen en dat vroeg naar meer van haar boeken.
Op zondag ben ik begonnen tijdens een middag aan het meer. Dat schoot nog niet echt op, omdat mijn aandacht toen vooral bij de kinderen was.
Echter, op maandagavond in ons vakantiehuisje had ik alle rust om heerlijk te lezen. En voor ik het wist was het al veel te laat, maar het boek wel uit.
Het boek bevat de verhaallijnen van twee vriendinnen, waarbij het ene hoofdstuk vanuit het ene standpunt is geschreven en het andere hoofdstuk vanuit de ander. Dit wordt goed aangegeven, waardoor er geen verwarring ontstaat. Beide vriendinnen hebben zo hun problemen, terwijl ze denken dat de ander het helemaal voor elkaar heeft in het leven.
In het begin van het boek zag ik wel wat punten, waarbij ik dacht: ‘Is dat wel handig volgens de aandachtspunten die ik heb geleerd tijdens mijn schrijfcursus?’ Het doet soms wat gekunsteld aan of er staat informatie waarvan ik denk: ‘Moet ik dat wel weten?’
Maar goed, al snel werd ik volledig gegrepen door het verhaal en heb ik het boek in één avond uitgelezen. Dergelijke aandachtspunten zijn mij toen ook niet meer opgevallen.
Wat mij betreft een aanrader wanneer je op zoek bent naar een boek dat makkelijk weg leest, maar toch meer inhoud heeft dan een gemiddeld doktersromannetje. Het vertelt over cocaïnegebruik in een dorp en de gevolgen hiervan, alsmede de gevolgen voor een vriendschap wanneer – door alle omstandigheden – vriendinnen er niet toe komen elkaar te vertellen wat ze bezighoudt. Terwijl ze beiden nog wel behoefte hebben aan die vriendschap.
De dag erna ben ik trouwens begonnen aan het volgende boek: ‘Als de morgen komt’ van Cindy Woodsmall. Deze keer pak ik het lezen rustiger aan; iedere dag een stukje.
Heerlijk zo’n midweek weg.
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten