De Mexicaanse griep heeft ons huis verlaten. Eindelijk!
Vlak voor het weekend begon ik me weer een beetje mens te voelen. Wel merk ik dat mijn conditie en mijn spierkracht naar een dieptepunt gezonken zijn. Vind je het gek? Ik heb één week alleen maar binnen gezeten en daarna kwam nog een week waarin ik ook amper buiten kwam.
Naar aanleiding van een opmerking van de huisarts (‘Voorlopig functioneer je op halve kracht.’) en op basis hoe ik me voel, doe ik het rustig aan.
Afgelopen weekend zijn we naar Sittard geweest, daar wonen vrienden van ons die we helaas veel te weinig zien. Het is dan ook te ver om even heen en weer te rijden. De afspraak voor dit weekend stond al lang gepland en de kinderen maakten zich al zorgen of het wel door kon gaan. Maar gelukkig lukte dat. Het was wel intensief: een lange reis en beperkt slaap. Toch was het een heerlijk weekend. Heerlijk om de kinderen weer samen te zien spelen; drie van ons en vier kinderen van hen. Ook al zien ze elkaar weinig, het klikt elke keer weer alsof ze elkaar elke week zien. Wij, als ouders, konden bijpraten en horen hoe het bij de ander gaat. Ook hebben we heerlijk met het hele spul gewandeld in het bos. Kortom: intensief, maar heerlijk.
Deze week is en wordt een rare week. Aan de ene kant probeer ik het rustig aan te doen en merk ik dat ik het heerlijk vind om maar wat aan te rommelen. (Voor het eerst dat ik spelletjes speel op de computer ter ontspanning, normaal gun ik me daar de tijd niet voor.)
Aan de andere kant is er genoeg te doen:
- Het huishouden dat drie weken heeft stil gelegen.
- Een kinderfeestje (waar ik eerder over schreef). Bob wil een weerwolvenfeestje met volle maan en het moet dan ook een deel van het feestje donker zijn. Tja, dat kan dus alleen deze week nog. Ik voel me inmiddels fit genoeg om het te doen en we kunnen er maar vanaf zijn. Maar het vraagt natuurlijk wel wat voorbereiding.
- Voorbereidingen voor een midweek weg. Volgende week zijn de kinderen en ook Freek vrij en we gaan naar een huisje op de Veluwe. Daar wordt het genieten, maar voor die tijd moeten wel alle spullen gepakt worden. En oppas geregeld voor het konijn. En de was weggewerkt. En . . . .
- Daarnaast is in de tijd dat ik ziek was de cursus ‘boek schrijven’ begonnen en vorige week ben ik daar voor het eerst geweest. Ik heb dus één les gemist en daardoor is de eerste huiswerkopdracht niet echt goed gegaan. Omdat ik toch zo veel mogelijk van de cursus wil opsteken, heb ik de opdracht van de eerste week opnieuw gemaakt, maar ook de opdracht voor deze week gemaakt. De docent kijkt alles heel gedetailleerd na en daar kan ik alleen maar profijt van hebben voor mijn eigen boek. De eerste opdracht ligt nu echt klaar. De tweede opdracht wil ik nog eens nalezen en dan definitief uitprinten.
Dit zijn de vier dingen die echt ‘moeten’ deze week, waarbij het huishouden niet in één keer weggewerkt hoeft te worden. Verder heb ik natuurlijk nog genoeg dingen die ik graag zou willen. Maar ik ben eerlijk tegen mezelf. Naast de dingen die echt moeten, hoef ik verder niets. Als ik ergens zin in heb, is het goed en dan haal ik er ook ontspanning uit. Maar verder . . . .
. . . . stop ik nu met schrijven.
Waarschijnlijk komt de volgende blog na ons midweekje weg.
Tot dan, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten