Hoe ik de week overleefde!

Ik heb vorige week overleefd. Uiteraard. Als het anders was, zou het wel heel raar zijn.

Vorige week heb ik een blog geschreven over de drukke week die er aan zat te komen. Hierbij een verslag van hoe de week achteraf verlopen is.

Rick is maandag, dinsdag en woensdag ziek thuis geweest. Maandag en dinsdag was hij echt beroerd. Hij had koorts en lag of op de bank of op bed. Hij had niet de puf om wat dan ook te doen. Rick had duidelijk last van zijn rechteroog, dus de hele dag televisie kijken, leek mij geen goed idee. Maandagmiddag heb ik in de bibliotheek luisterboeken gehaald en daarmee kon hij zich enigszins vermaken.

Maandagmiddag ben ik dus naar de kinesioloog geweest, waarover jullie in de vorige blog hebben kunnen lezen. Mijn moeder was toen bij mij thuis en ik heb de tijd meteen benut om naar de bibliotheek te gaan en wat hoognodige boodschappen te halen.

Ik had maandag al ingeschat dat Rick dinsdag nog ziek zou zijn en heb de afspraak van Bob voor de oogarts, dinsdagochtend, meteen maar afgebeld.

Freek had maandagavond de taart voor Bobs verjaardag al gebakken; deze kon in de vriezer tot vrijdagmiddag. Ik was toen naar yoga, even lekker ontspannen (de laatste les voor de vakantie).

Dinsdagavond boodschappen gehaald. Meestal doe ik dit op woensdagavond, maar dat zou lastig worden aangezien de kinderen dan kerstdiner op school hadden. Freek heeft die avond oliebollen gebakken, zodat Bob die donderdag kon uitdelen.

Woensdagochtend kreeg Rick weer babbels en heeft hij computerspelletjes gedaan. ’s Middags verplicht rusten voor Rick en Ayla, want ’s avonds was het kerstdiner op school en gelukkig waren alle kinderen fit genoeg om hierheen te gaan. Ik was ’s morgens en ’s middags in de weer om de hapjes voor het kerstdiner te maken.

Doordat Rick ziek was, zat ik verplicht drie dagen binnen. Het uitje om Bob en Ayla naar en van school te brengen/halen, was die dagen echt een uitje. Binnen heb ik de tijd maar gebruikt om wat schoon te maken, wat op te ruimen en uiteraard om Rick te vertroetelen.

Donderdag kon Rick toch naar school en zelfs ’s middags voelde hij zich fit genoeg om naar school te gaan. Ik heb hem ook maar laten gaan. Op school doen ze leuke dingen voor Kerst en hij had al wat gemist. Bovendien was hier donderdag de laatste dag voor de kerstvakantie, dus daarna kon hij uitrusten. Ook ik vond het wel lekker even wat tijd te hebben om er zelf op uit te gaan. ’s Morgens verschillende kleine boodschappen gedaan (apotheek, kinderparacetamol, pleisters, extra borden e.d.). De rest van de tijd gebruikt om lekker te neuzen bij een woonoutlet winkel en s’ middags op jacht voor een nieuwe winterjas. En gelukkig geslaagd. Het was heerlijk om de dag voor mezelf te hebben na drie dagen verplicht binnen zitten.

En ik ben blij dat ik het gedaan heb, want vrijdag begon het te sneeuwen en het stopte niet meer. ’s Morgens nog naar de huisarts, want het oog van Rick zag er wel erg beroerd uit. We kwamen te laat bij de huisarts, want voordat de auto sneeuwvrij was en de deuren open . . . .  En toen bleek dat de tank wel erg leeg was. Gestopt bij een tankstation – ging de tankdop niet open! Dan maar doorrijden en zien hoe het ging. Bij de huisarts een recept voor antibiotica in ooggel vorm gekregen. Daarna langs mijn ouders om het verjaardagscadeau voor Bob op te halen, want dat lag daar nog. Gelukkig kreeg mijn vader wel de tankdop los en op de terugweg konden we tanken.

Nog langs de apotheek en toen naar huis. Het sneeuwde nog steeds en de weg werd steeds gladder. Gelukkig zijn we veilig thuisgekomen – al scheelde dat niet veel. Ik besloot meteen om de rest van de dag de auto te laten staan.

In totaal is er die dag bij ons 25 centimeter gevallen! Het levert wel mooie plaatjes op.

Ook zaterdagochtend is er sneeuw gevallen.

Door alle sneeuw zijn de wegen onbegaanbaar. Mijn ouders konden niet op Bobs verjaardag komen. Zij zouden de enige visite zijn, omdat we in de zomer de verjaardagen van alle drie de kinderen al uitgebreid gevierd hadden. Ik had Bob vrijdagavond al voorbereid en hij begreep het gelukkig. Veel in de sneeuw gespeeld, lekker taart gegeten en ’s avonds van onze eettafel een restauranttafel gemaakt. Het was evengoed heerlijk en gezellig!

De auto blijft nog steeds voor de deur staan. De sneeuw ligt hoog, de weg is spekglad en ik zie veel auto’s, die toch weg willen, glibberen en glijden om weg te komen uit hun parkeerplaats, maar ook in bochten en bij uitwijkmanoeuvres. Ik wil onze auto graag heel houden ( hij is tenslotte net weer heel).

De kinderen zijn vrij en vragen nu extra veel aandacht. Buiten spelen is wel leuk, maar het is al snel koud. Voorlopig vermaken we ons met de computer, gezelschapspelletjes, tekenen en knutselen en koekjes bakken.

We hebben nog geen skibroeken en snowboots voor de kinderen in huis. Zodra de wegen weer goed zijn, ga ik de kringloopwinkels langs. Maar of er nog wat te krijgen valt . . . ?

Groetjes, Esther