Weer (even) tijd voor een blog

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog plaatste. In die tijd waren er zaken die (veel) meer prioriteit hadden. Behalve dat mij de tijd ontbrak om met aandacht een blog te schrijven, merkte ik ook dat als het ritme eruit is het nog moeilijker is om de draad weer op te pakken.

Vandaag in ieder geval een update.

Mijn laatste berichten gingen over cijfers. Veel cijfers . . .  en dromen. Inmiddels kan ik bekend maken waarover die cijfers en dromen gaan. Vier weken geleden is manlief namelijk voor zichzelf begonnen. Hij is, zogezegd, ZZP-er!

Sinds 1 januari zit hij in de WW, na zo’n 25 jaar achtereen gewerkt te hebben. Thuis zitten is echt niets voor hem, sollicitaties leverden niets op, er bleek vraag te zijn op gebieden waar hij wat mee kan en wil, de stap om voor zichzelf te beginnen lokt. En dan kan het rekenen beginnen.

Het leek haalbaar, het UWV ging akkoord en meer contacten werden gelegd. Een spannnende tijd en een spannende beslissing.

Het voelde echter goed en dat doet het nog steeds. De cijfers (niet onbelangrijk) bevestigen dit. En als dan ook nog – nu we een maand verder zijn – de realiteit positief is . . . .

Naast al dat rekenen en documenten maken ben ik ook druk aan het haken geweest. Eind maart was er namelijk een Ladies Night waar Elisabeths Appelier stond met een stand. En natuurlijk wilde ik genoeg leuke dingen meenemen, ook gericht op de paasdagen. Haken was en is een ontspanning en zo zie ik het nog steeds. Maar het had ook prioriteit om goed voor de dag te komen. Dit resulteerde in een leuke verkoop op die avond én leuke opdrachten. Inmiddels heb ik zelfs mijn eerst privé-haakles mogen geven!

Daarnaast ben ik als redacteur betrokken bij een nieuw online tijdschrift: Natuurlijk Magazine.

En dus mag ik alle teksten lezen én ieder nummer een knutselidee verzorgen. Ook alweer leuk om te doen.

Ik vind het namelijk heerlijk om teksten te controleren op het gebruik van de Nederlandse Taal. En als die teksten dan ook nog eens, qua onderwerp, aansluiten bij mijn interesses . . . dan is het helemaal Feest!

De administratie voor Klus en Vlam – want zo heet het bedrijf van manlief – is nu voor mij een vaste taak. De laatste opdracht naar aanleiding van de Ladies Night wordt binnenkort opgehaald. Mijn eigen opdrachten (cadeaus voor familie en vrienden) worden gehaakt. En dan blijven de ideeën voor nieuwe producten gewoon doorgaan, mede dankzij een lief vriendinnetje. Tussendoor de overweging of ik nu wel of niet een KvK-nummer zal aanvragen, want misschien is dat toch wel interessant.

De moestuin is weer begonnen, het wandelen gaat gewoon door en het fietsen zou ik weer op willen pakken.

En blogs schrijven?

Ik denk dat dat minder gaat worden. De behoefte hiertoe is bij mij een heel stuk minder en zoals jullie hierboven hebben gelezen, heb ik veel te veel andere leuke dingen om te doen. Tja, en dan moet ik keuzes maken. En blogs schrijven staat niet bovenaan het prioriteitenlijstje . . .

Ze komen nog wel.

Soms.

Af en toe.

Als het zo uitkomt.

Als ik iets leuks, interessants of bijzonders te delen heb.

Liefs, Esther

Dromen

Nog steeds ben ik met cijfers en getallen bezig. De laptop draait overuren, terwijl ik toch veel liever buiten ben of lekker creatief. Toch maak ik ook daarvoor bewust tijd, vooral voor het buiten zijn. Zo heerlijk om daar energie op te doen.


Daardoor heb ik echt minder tijd en inspiratie voor een wekelijks blog. En om niets te forceren heb ik besloten dat ik alleen een blog plaats als het er van komt.
Wees gerust! Er komt nog steeds regelmatig een idee voor een blog voorbij, maar dus niet elke week of soms duurt het wat langer om zo'n idee uit te werken.









Er wordt namelijk hard gewerkt aan een droom!
Ik wil jullie daar heel graag meer over vertellen, maar nog even geduld . . . . .

Liefs, Esther

Cijfertjes, cijfertjes en nog eens cijfertjes

De afgelopen weken duikelen de cijfers geregeld door mijn hoofd. Waarom dat zo is, vertel ik jullie waarschijnlijk later in een ander blog.

Maar er viel in ieder geval veel te berekenen, uit te zoeken, aftrekposten door te voeren en schattingen te maken.

Zelfs (of eigenlijk: juist!) als ik ’s avonds in bed lag, kwamen er nog allemaal getallen en ideeën voorbij. Gelukkig heb ik pen en papier naast mijn bed en kan ik mijn ingevingen daar aan toevertrouwen. Dan nog even lezen om mijn gedachten te verzetten en daarna had ik weer genoeg rust in mijn hoofd om te kunnen slapen.

Voor mensen die niet van rekenen en getallen houden klinkt dit alles misschien (bijna) als een nachtmerrie. Maar ik genoot!

Heerlijk stoeien met cijfers.

Nog leuker is het als de uitkomst steeds positiever wordt.

Binnenkort is het weer tijd voor de jaarlijkse belastingaangifte. Aan de ene kant hik ik er tegenaan, omdat ik dan al die gewenste informatie in de verschillende mappen moet zoeken. Maar eigenlijk vind ik het gewoon leuk!

Leuk om de aftrekposten goed te benutten.

Leuk om al die cijfers in te vullen.

En nog leuker om aan het eind te weten hoeveel geld we terugkrijgen.

Cijfers en getallen . . . . . . . kom maar op!

Groetjes, Esther

Wandelen als therapie en sport

Na een half jaar waarin ik weinig liep, omdat twee verschillende kwetsuren aan mijn voet elkaar opvolgden, lijk ik het wandelen nu weer goed op te pakken.

Wandelen is voor mij de beste bewegingsvorm die er is om mijn spieren en gewrichten in conditie te brengen en te houden. Hard nodig met een combinatie van chronische knieklachten en fibromyalgie.

Zo’n 20 jaar geleden – wat gaat de tijd toch snel! – vond ik dat lopen niets. Ik kon toen hooguit 5 minuten achtereen lopen.

Juist toen kreeg ik van mijn fysiotherapeut de opdracht om iedere dag te wandelen en zo te proberen mijn actieradius te vergroten.

Wat baalde ik toen van die opdracht!

En wat kan ik nu genieten van een wandeling, vooral in de duinen of in het bos!

De natuur is elke keer weer mooi

Nu ik het lopen weer op heb kunnen pakken, probeer ik drie keer per week naar de duinen te gaan. Daar loop ik nu eenmaal het fijnst.

En dan kom ik ook geregeld deze mooie,
maar wel grote dieren tegen

En ja, dat kost tijd.

Ik zie het echter zowel als therapie en als sport. Na afloop even douchen en mijn dag is goed begonnen. Ik kan dan met een trots gevoel en vol energie aan mijn andere bezigheden beginnen.

(Hoe ik dat straks ga doen als het werk op de moestuin weer gaat beginnen . . . . ? Geen idee, dat voegt zich dan wel weer. Hoop ik.)

Daarom baalde ik ook toen vorige week maandag ik in het bos een migraine-achtige aanval voelde opkomen en ik veel te snel weer terug naar huis ging. Even verplichte rust, maar met het voornemen om, zodra het kan, de routine weer op te pakken.

Dus hopelijk ben ik, als jullie dit lezen, alweer terug van mijn rondje. Want wat heb ik het gemist!

Groetjes, Esther

Kruiden, planten en bomen: De Beuk

Beuk (Fagus sylvatica) (Vrouwelijk)

De beuk is een boom die mij aanspreekt. Het bos bij de Loenense waterval (bij Apeldoorn) heeft een sfeer en uitstraling waar ik mij fijn bij voel. En laten daar nu toevallig heel veel beuken staan. Ook in andere bossen en parken is de beuk een boom die mijn aandacht trekt. Tijd om er eens iets over op te zoeken.

Ik had trouwens gedacht dat de beuk een mannelijke boom zou zijn, die uitstraling had het op mij. Het blijkt echter een vrouwelijke boom te zijn.

Uiterlijk

De beuk is een boom die zo’n 20 tot 50 meter hoog kan worden.

De stam is grijsgroen van kleur, blijft tot op hoge leeftijd glad en kan een omtrek van 10 meter krijgen.

Wanneer de boom in een bos staat, zie je vaak een lange, rechte stam waarboven zich het kroondeel bevindt. Vrijstaande beuken ontwikkelen juist vaker een regelmatig gevormde, haast ronde kroon en de stam splitst zich dan op een paar meter hoogte in twee even grote, recht opgaande takken.

De twijgen zijn glanzend lichtbruin en hebben smalle, spitse, roodbruine knoppen die 2 cm lang kunnen worden.

De bladeren kunnen tot 10 cm groot worden en zijn eirond met een ondiep gekartelde rand. De bladeren verschijnen in de lente, samen met de katjes. Eerst zijn de bladeren nog doorschijnend lichtgroen, rimpelig en zijdeachtig behaard. Later worden ze glanzend donkergroen en in de herfst krijgen ze een mooie goudbruine tint. Ook iets dat mij zeker aanspreekt in de beuk. Zelfs nu, in de winter, kan je beuken herkennen aan het grote, goudbruine kleed van afgevallen bladeren dat om de stam heen ligt.

De beuk bloeit vaak pas op de leeftijd tussen 40 tot 60 jaar en dan ook maar eenmaal per vijf of acht jaar. De bloemen verschijnen gelijk met de bladeren in de lente en zijn groen van kleur. Beuken hebben of alleen mannelijke bloemen (naar beneden hangende katjes, die bestaan uit kleine roodbruine, klokvormige bloemetjes met 4 of meer meeldraden) of alleen vrouwelijke bloemen (deze zitten bijeen in een bekervormig omhulsel dat later leerachtig of houtig wordt). De vrouwelijke bloemen ontwikkelen zich tot de ons bekende beukennootjes.

Een beuk wordt in Nederland meestal zo’n 200 tot 300 jaar oud, maar kan elders zelfs 1000 jaar worden.

Je vindt de beuk op voedselrijke, vochtige grond, in gemengde bossen en parken. De beuk houdt van een koel, regenrijk klimaat en komt daarom voor in West- en Midden-Europa.

Gebruikte delen

De jonge blaadjes, maar ook schors en hars.

Verwerking

Van de bast kan je in februari oogsten van twee- tot driejarige takken. Deze schors kan je (schoongeveegd, maar niet gewassen) drogen en hiervan een aftreksel maken.

Jonge blaadje kan je oogsten in april en mei en gebruik je vers in bijvoorbeeld een voorjaarssalade.

Beukennootjes zijn te oogsten in september en oktober.

Werkzame bestanddelen

De bladeren bevatten flavonolglycosiden, looistoffen of tanninen, vitamine C en etherische oliën.

De nootjes bevatten vooral globuline, vette olie, cyanide, tanninen en was.

De schors bevat vooral looistoffen, suberine, glycovanilline en harsen.

Het hout bevat vetzuren, sterolen, fenolen, creosoot en guajakolie.

Toepassing

Het blad van de beuk heeft een bevorderende werking op de spijsvertering en wekt de eetlust op.

Beukenbladeren kan je ook gebruiken als verkoelend en pijnstillend middel voor omslagen bij hete zweren.

De schors wordt medicinaal ingezet bij darmparasieten, diarree, huidziekten en reumatische pijnen, maar ook bij mondproblemen, koorts en longaandoeningen.

De as van beukenhout heeft een ontstekingsremmende en ontsmettende werking.

Mogelijk kan je de beuk ook gebruiken bij nierstenen, om de nieren te activeren en de urineproductie te verhogen, evenals bij waterzucht en gevolgen van een shock. Wel onderdeel van de beuk je hiervoor nodig hebt, heb ik niet kunnen achterhalen.

Gebruik

Van de bast kan je een aftreksel maken door het 15 minuten te koken in water (hoeveelheden afhankelijk van doel).

Van de jonge bladeren kan je gebruiken in salade, likeur en in cosmetica.

De nootjes kan je gebruiken als olie of als meel in brood en gebak.

In de keuken

Van de beukennootjes zou je meel of olie kunnen maken, maar dat lijkt me veel werk.

Eerder zou ik de nootjes geroosterd toevoegen aan diverse gerechten.

Van de jonge blaadjes kan je een gezonde salade maken. Het schijnt dat je ze ook met andere kruiden kan toevoegen aan yoghurt of kwark.

Bijwerkingen en contra-indicaties

Beukennootjes bevatten een klein beetje giftig blauwzuur (cyanide). Niet handig dus om ze vers in grote hoeveelheden te eten en ook niet aan dierenvoedsel toevoegen (het darmslijmvlies kan beschadigd raken). Door ze te roosteren wordt het gif echter verwijderd. Je kunt ze ook een weekje laten drogen om de cyanide te verwijderen.

Waarvoor ik het gebruik

Tot nu toe heb ik de beuk nooit gericht gebruikt. Alleen wat gesnoept van de (verse) nootjes.

Het lijkt me leuk en gezond om eens een salade te maken met jonge beukenbladeren.

De nootjes verwerken voor de olie of er meel van maken lijkt mij iets te veel moeite.

Verder zal de toekomst leren of ik de verdere kennis ook daadwerkelijk in de praktijk zal brengen. Echter staat het mij wat tegen om schors van een boom te halen. Dit mag alleen met zorg gebeuren, vind ik.

Groetjes, Esther

Bewust eten is hip (met recept!)

Dat ik bewust met eten bezig ben, weten jullie inmiddels wel.

Ik merk trouwens dat steeds meer mensen letten op wat ze eten en open staan voor verandering en dan bedoel ik het laten staan van of in ieder geval minderen met suiker, E-nummers, kant-en-klare zakjes.

En blijkbaar is dit nog meer dan ik dacht, want zelfs in de ‘Boodschappen’, het tijdschrift met recepten van een aantal supermarktketens, staan deze maand een aantal recepten zonder suiker. Zoals havermoutkoekjes, dadel-vijgenreep, studentenhaverkoek en noten-honingspread. Ik werd er in ieder geval helemaal blij van toen ik dit zag.

Inmiddels heb ik de ‘havermoutkoekjes met cranberry’s en hazelnoten’ gemaakt. En, eerlijk is eerlijk, je proeft dat het verantwoord is, maar ze zijn ook echt lekker. Lekker als koekje bij de thee, maar volgens mij nog lekkerder om mee te nemen naar school, tijdens een wandeling of een dagje uit.

Omdat niet iedereen de ‘Boodschappen’ in huis heeft, deel ik hier met jullie het recept.

Havermoutkoekjes met cranberry’s en hazelnoten

Bereidingstijd: ca. 40 minuten (waarvan 20 minuten oventijd)

Nodig:

·      100 gram gedroogde cranberry’s

·      100 gram havermout

·      50 gram hazelnoten, grof gehakt

·      1 theelepel bakpoeder

·      4 eetlepels appelstroop

·      bakplaat met bakpapier

·      keukenmachine

Bereiden:

Laat de cranberry’s wellen in heet water. Verwarm de oven voor op 160°C. Spreid de havermout en hazelnoten uit op de bakplaat en rooster ze circa 10 minuten in het midden van de oven. Laat afkoelen. Giet de cranberry’s af en maal de helft ervan samen met de havermout, noten, het bakpoeder en een snufje (grof) zout in een keukenmachine. Draai de appelstroop en als laatste de rest van de cranberry’s kort mee tot alles goed aan elkaar plakt en samenhangt. Maak kleine bergjes op de bakplaat en bak de koekjes laag in de oven in 15-20 minuten bruin.

(Eigen toevoeging: ik heb de bergjes halverwege de baktijd nog even verder aangedrukt, zodat het meer koekjes werden. Anders was ik bang dat het meer als kruimels, dan wel cruesli, uit de oven zou komen.)

Zeker een aanrader om vaker te maken!

Groetjes, Esther

Van alles en nog wat

Vorige week heb ik geen blog geschreven. Sowieso gaat de tijd heel snel, met al die dingen die ik wil doen. Toch had ik er graag tijd voor gemaakt. Het ontbrak echter aan inspiratie. Nog steeds heb ik geen onderwerp waarmee ik een heel blog denk te kunnen vullen.

Op dit moment (lees: deze weken) ben ik bezig met van alles en nog wat.

Ik wil tassen gaan maken van stof en om in de ‘naai-mood’ te komen heb ik eerst twee rokken voor mezelf gemaakt. Twee rokken die al een tijdje in de planning stonden.

Inmiddels heb ik de eerste tas af. Gemaakt met behulp van een zelfmaakpakket van Abbygale, gekregen met Sinterklaas. 

Dit is de opening om meer tassen te gaan maken. Zoals zo’n zelfde tas, maar dan met andere stof.

Verder wil Ayla graag een nieuwe schooltas. En zij weet dat haar moeder handig is, dus ze heeft een wensenpakketje neergelegd. Het moet een rugtas zijn (nee, echt geen schoudertas), hij moet groot genoeg zijn voor twee schoolbekers, een broodtrommel en fruitbakje, maar ook weer niet te groot en het liefst met rits. Ik heb nog geen patroon op internet kunnen vinden die me aanstaat, dus ik denk dat ik zelf maar op ontdekkingstocht ga.

Zeer binnenkort samen met Ayla maar even bij de stofjes kijken die ik in huis heb.

Ook ik zou graag een nieuwe tas willen. Dit wordt wel een schoudertas, ook met een rits en het liefst met één of twee kleinere vakken.

Beide tassen kunnen mooi als voorbeeld dienen voor op de website.

Al naaiende zal ik wel ideeën krijgen wat voor tassen ik wil maken die echt alleen voor de verkoop bedoeld zijn. Een idee heb ik daar al over en dat idee mag dus verder borrelen terwijl ik bezig ben.

Ook creatief ben ik bezig met het haken van poppetjes nieuwe stijl. Een miniheksje is al af en nu ben ik bezig met bloemenpoppetjes. Ook hier komt, al hakend, de inspiratie hoe ik het nog leuker kan maken en daarmee de verslaving om door te gaan, terwijl het eigenlijk bedtijd is.

Het idee van de bloemenpoppetjes kwam trouwens tijdens een wandeling door het bos. Het wandelen is iets dat ik echt weer opgepakt heb, na een periode van kwaaltjes waardoor het niet goed lukte, en dat ik er nu graag in wil houden.

Het creatief bezig zijn zorgt voor rust in een onrustige periode.

Manlief is sinds 1 januari werkloos; voor het eerst sinds 25 jaar. En ook al gaan we hier relaxed mee om – want er komt echt wel weer werk binnenkort – zorgt het toch voor onrust. Hij is nu natuurlijk veel thuis, maar heeft ook afspraken met het UWV en mogelijke werkgevers. En als een sollicitatie wel heel erg de goede kant op lijkt te gaan, maar dan uiteindelijk (op een heel vervelende manier) toch afketst, geeft dit toch een domper.

Verder lijken we allemaal wel wat te kwakkelen met verkoudheid, buikpijn en hoofdpijn. Het is niet echt storend aanwezig, we kunnen (meestal) onze activiteiten gewoon doorzetten. Het is gewoon zeurderig aanwezig. Is het de heersende griep die een poging doet om ons huis binnen te dringen? Of is het de spanning, de onrust die we toch wel allemaal – al is het licht – voelen? Want het is nu eenmaal zo: werkloos zijn is niet fijn, onzekerheid is nog minder prettig. En dan is het echt niet gek, en ook niet verkeerd om dit lichamelijk te voelen. Het zou toch ook raar zijn als we allemaal gewoon door functioneren, net alsof er niets aan de hand is?

Ik denk trouwens dat die onrust er ook voor zorgt dat ik nu niet de inspiratie heb om een blog over een specifiek onderwerp te schrijven. Er zijn nu gewoon even heel veel kleinere dingen die mij bezig houden en daarbij is geen ruimte (of zo) voor verdieping. Voor mij is dat geen probleem. Het zorgt alleen voor andere en misschien minder blogs. De inspiratie komt wel weer.

Groetjes, Esther