maandag 16 juni 2014

Twee vrouwenkruiden

Een waarschuwing vooraf: deze blog is dit keer toch echt voor vrouwen bedoeld.
Het gaat namelijk over twee kruiden die helpen bij vrouwenkwalen. En dit zijn voor mij:



Vrouwenmantel en Duizendblad



Vrouwenmantel is in Nederland in het wild zeer zeldzaam, maar komt in menige siertuin (of tuin bij huis) voor. Je herkent ‘m vooral aan de dauwdruppels die nog lang op het blad blijven liggen.
Vrouwenmantel staat op dit moment overal in bloei met geelgroene bloemetjes die samen een scherm vormen.


Duizenblad zie je juist wel veel in de natuur, zowel in bosgebieden als langs slootkanten, in parken en in weilanden.  Het blad is heel fijn gesneden en lijkt zo op een veer. Ook deze bloemen vormen een scherm, maar dan veel stugger en dichter op elkaar dan de vrouwenmantel. De bloemen zijn vaak wit, maar zijn er ook in lichtroze.


Beide kruiden kan je op dit moment goed verzamelen en bij beide pluk je de hele stengel. Deze kan je vers gebruiken, maar ook in bundels ophangen en zo laten drogen voor later gebruik.
Ik vind thee zetten van kruiden de makkelijkste manier om hun werking te gebruiken. Ongeveer 10 minuten laten trekken in gekookt water, door een zeefje gieten en lekker opdrinken.

Vrouwenmantel was bij mij al bekend als middel tegen menstruatiepijn. Het helpt ook tegen overmatige menstruatie en overmatige afscheiding. Daarnaast kan je het gebruiken bij diarree of darmproblemen, bij een opgeblazen buik. Maar ook bij huidaandoeningen (dan als kompres of toevoegen aan het badwater), migraine en ontstekingen aan mond- en keelholte (spoelen en/of doorslikken van de thee).

Deze week ontdekte ik, toen ik aan het neuzen was in mijn kruidenboeken, dat ook duizendblad een kruid is dat goed te gebruiken is bij vrouwenkwalen. Ook dit kruid helpt bij menstruatiepijn, bij overmatige menstruatie, bij het uitblijven van de menstruatie, bij witte vloed en vaginisme.
Verder kan je duizendblad gebruiken bij spataderen, koude ledematen en een zwakke bloedsomloop. Door de looistoffen in dit kruid werkt het bloedstelpend en wondhelend. Hiervoor kan je wat blad in je mond fijn kauwen en op de wond leggen.
Ook is het te gebruiken bij een vette en/of onzuivere huid, door de thee te gebruiken als tonic of het kruid toe te voegen aan een stoombadje.

En al deze werkzame bestanddelen vind je dus gewoon buiten. In je tuin of in de natuur.

Let wel op: Je mag niet zomaar overal plukken en pluk niet waar auto’s langskomen. Dan zit de plant namelijk vol met gifstoffen uit de uitlaatgassen.

Gebruiken jullie wel eens kruiden? Waar haal je ze vandaan en waar gebruik je ze voor?

Groetjes, Esther

zondag 8 juni 2014

Chocola - ik geniet met mate

Chocola, de twee voornaamste ingrediënten zijn cacao (-massa, -poeder, -boter) en suiker. Een goede combinatie in die zin dat je na één stukje alleen maar denkt ‘meer, meer, meer!’

Dit komt door de suiker die je bloedspiegel laat stijgen en de insulineproductie die daardoor op gang komt, waardoor je lichaam nog meer suiker wil om af te kunnen breken. Lees meer over de invloed van suiker op je lichaam in één van mijn andere blogs.

Rauwe cacaobonen
Cacao op zich is niet verslavend. Ik vind berichten op internet dat cacao pas verslavend is als je meer dan 25 kg pure chocola eet per dag. En dat zullen weinigen halen. Cacao is zelfs gezond door de antioxidanten die het bevat. Deze antioxidanten zitten echter vooral in rauwe (onbewerkte) cacao en zeer pure chocola. In melk- en witte chocola wordt de goede invloed van cacao teniet gedaan door de hoeveelheid suiker en vet dat daar in zit. Maar cacao zorgt natuurlijk wel voor smaak aan de reep en die smaak laat je mogelijk wel verlangen naar meer.

Sinds 1 februari eet ik nog suikerarmer dan ik al deed en heb toen ook de chocola met rust gelaten – op af en toe een klein stukje 92% pure chocola na.
Je kunt het zwakte noemen, ik noem het liever behoefte, maar sinds een paar weken sta ik mij weer toe om chocola te eten. Dit is gevaarlijk, want ik ervaar de verslavende werking. Toch merkte ik dat ik regelmatig echt smachtte naar chocola en dan niet de 92% of 85% versie, maar romige melkchocolade. Ik kan me dan te buiten gaan aan een halve of hele reep en me daarna heel slecht voelen. Echter, het ‘wat-ben-ik-weer-stom-geweest-gevoel’ verpest dan het genot.
Dus nu sta ik mezelf toe om een stukje (of twee) chocola te nemen. Dit doe ik alleen als ik er echt trek in heb en die trek komt vooral als ik stress ervaar, dus in die zin ben ik wel een ‘emotie-snoeper’. Stress is er toch wel geweest de laatste tijd en zal er altijd wel in enige mate zijn; dat hoort bij een mensenleven.

Doordat ik er nu bewust voor kies, lukt het me om te genieten van die stukjes zonder schuldgevoel en zonder door te snaaien. Blijkbaar is dat voor mij een goede manier.
En – om het goed te praten – ik kies wel voor biologische chocola met rietsuiker.

Herkennen jullie het gevecht met chocola of ander lekkers?
En hoe gaan jullie daar mee om?

Groetjes, Esther