zondag 16 december 2012

Yoga: ontspanning door inspanning

Al een tijd geleden had ik de gedachte dat dit een goed onderwerp zou zijn om een blog aan te wijden. Afgelopen maandag bracht de docente het zelf ter sprake.

Yoga kent iedereen van de – soms onmogelijke – houdingen waarin je een tijdje stil blijft staan. Maar yoga is veel meer dan dat. Het heeft te maken met ademhaling, concentratie en het in balans brengen van lichaam en geest.

Ademhaling is heel belangrijk bij yoga. Iedere les begint, na een korte opwarming, met een “body scan”. Hierin ga je na hoe je staat, hoe al je lichaamsdelen voelen, of je ontspannen bent en daarna concentreer je je ademhaling.
Dit doe je daarna bij alle volgende oefeningen. Natuurlijk zijn er moeilijke oefeningen, maar veel oefeningen zijn niet eens zo lastig. Het gaat erom dat je je concentreert op je ademhaling, terwijl je in de houding staat – ook wel asana genoemd.
Tijdens het doen van de verschillende oefeningen ben ik alleen – nou ja, vooral – bezig met de houding en mijn adem. Hierdoor kan ik de rest even vergeten en helemaal op gaan in het nu.
Dat ik door de yoga ook nog eens leniger en flexibeler wordt, is natuurlijk helemaal mooi meegenomen.

Door mijn beperkingen (knieklachten én fibromyalgie vooral in mijn handen en armen) pas ik sommige oefeningen aan. Maar met wat vindingrijkheid én een goed meedenkende docente kan ik alle spiergroepen stretchen, net als de rest van de groep.

De asana’s vragen dus inspanning en zetten alle spieren aan het werk. Tegelijkertijd wordt in elke asana de ontspanning gezocht door je te concentreren op je ademhaling en de adem te sturen naar de plekken die pijnlijk of ongemakkelijk voelen.
(Maar vooral – en dat laat onze docent ons nooit vergeten – altijd je grenzen bewaken. Het hoeft niet écht pijn te doen!)

Yoga is dus zowel inspanning als ontspanning.
En ik vind het heerlijk!

Groetjes, Esther

maandag 10 december 2012

Rare week

Het was een rare week vorige week.
Natuurlijk, woensdag was het pakjesavond. Dat neemt ook de nodige drukte met zich mee. Maandag heb ik alle cadeaus ingepakt en klaargezet. Dinsdag cakejes bakken en deeg maken voor speculaasjes. Woensdag soep maken, stokbrood en speculaasjes bakken.

Dinsdagochtend heb ik eerst heerlijk gewandeld met een vriendin. Ter afsluiting een kopje thee en toen – het regende inmiddels – nog snel spek en roggebrood kopen voor bij de erwtensoep op pakjesavond. Ik stond net in de rij toen ik gebeld werd: Rick was ziek uit school gekomen. Freek was gebeld en had hem opgehaald. Dus weer een ziek mannetje thuis. Zijn maag is nog steeds onrustig.
Woensdag kon hij gelukkig wel naar school en met de hele bovenbouw naar de bioscoop. Vrijdag heb ik hem echter weer thuis gehouden. Hij zat te rillen van de kou, was bleek met rode ogen. Echt niet lekker dus. Het buikvirus – dat nog bezig is met een langzaam vertrek – heeft gezelschap gekregen van een verkoudheid. Vandaag is hij wel weer naar school – met een zakdoek en echinaforce door zijn drinken.
(Vandaag kwam Bob trouwens ziek naar huis – gaat goed hier in huis.)

Verder hoopten we afgelopen week onze nieuwe auto te krijgen. De bedoeling was dat hij al in september zou komen, maar er zat iets tegen bij de productie waardoor de auto ongeveer gelijk met Sinterklaas verwacht werd. Maar de Sint is vertrokken en er staat nog steeds geen auto voor de deur. De oude auto is echter al verkocht en hebben we op 1 december laten ophalen. Misschien achteraf wat voorbarig, maar het scheelt wel in kosten. Komende woensdag gaan we de auto echt ophalen – aangepast en wel. Nu maar hopen dat de weg goed blijft, want om de eerste week meteen met gladheid te gaan rijden in een auto die ik nog moet leren kennen . . . .

En om de week compleet te maken, ging het ook nog sneeuwen en vriezen. Mooi om te zien en donderdag heb ik ook heerlijk gewandeld, maar de fietsen bleven in de schuur staan en we moesten lopend naar school.

Al met al was het mijn weekje wel.
Eens kijken wat deze week gaat brengen – behalve een nieuwe auto.

Groetjes, Esther

maandag 3 december 2012

Zieke kinderen en Sinterklaas

Vorige week maandag begon goed. Uit school meteen een stukje gefietst en de eerste boodschappen van de week gehaald. Thuis gekomen mijn blog geschreven en geplaatst. Nog even lekker op internet neuzen, want het zag er naar uit dat ik deze week niet veel te doen had, dus alle tijd om pakjesavond voor te bereiden.
Net toen ik aan het zoeken was naar een patroon voor een muts voor Ayla ging de telefoon: school. Of ik Ayla op wilde komen halen. Ze voelde zich niet lekker en had al overgegeven op school. Laptop uit, auto starten en mijn kleine meisje ophalen.
Ze was echt niet lekker en heeft die middag nog een paar keer moeten overgeven. Drinken wilde ze gelukkig wel, maar eten niet.
Bob en Rick kwamen na schooltijd één voor één thuis. Allebei niet lekker. Rick misselijk en Bob barstende hoofdpijn. Rick begon ook al snel met spugen, Bob volgde ’s nachts.
Lekker zooitje.

De hele verdere week heb ik de kinderen thuis gehad. Alleen Rick moest nog af en toe overgeven; alleen ’s avonds laat en hij regelde dit zelf (grote kerel). Maar hun buikjes bleven onrustig en er was weinig eetlust.

Tja, daar ging mijn gedachte dat ik rustig alles voor Sinterklaas kon voorbereiden. Nog wel de gedichten kunnen maken tijdens het middagrustuurtje van de kinderen. Vandaag dus maar inpakken, dan staat alles alsnog op tijd klaar.

Wel heel veel kunnen haken.


De muts voor Bob is af. Hij wilde de B er op. “Kan dat, Mama?”. Ja, hoor. Ik heb toch alle tijd om uit te vogelen hoe ik dat kan doen. En het is gelukt!





En voor Ayla heb ik een beany gemaakt; een grote muts, die aan de achterkant naar beneden hangt.




Voor mezelf wil ik ook zo’n muts maken, maar eerst ben ik nu bezig met een haarband voor Ayla, zodat ze ook haar oren warm kan houden wanneer ze staarten in haar haar heeft.
Hij was bijna klaar en vanochtend paste ik hem voor de zekerheid bij Ayla. Toch te kort. Dat wordt dus een stukje uithalen en hem langer maken.

Maar nu eerst de Sintspullen klaar maken.

Groetjes, Esther