De meesten
van mijn (trouwe) lezers zullen weten dat ik al een tijd suikerarm eet. Twee
jaar en vier maanden om precies te zijn. Dit doe ik samen met Ayla (nu 7 jaar),
omdat we hoorden dat het voor ons allebei beter zou zijn. Ayla hoest inmiddels
nauwelijks meer en mijn energieschommelingen (lees: dips) en pijnklachten zijn
een stuk minder.
Inmiddels
eet ik sinds februari nagenoeg helemaal suikervrij en voel ik me nog beter.
(Wie weet daarover later meer in een blog.)
De mannen in
huis doen amper mee bij het suikerarm/-vrij eten. E-nummers als E621 (een
smaakversterker) en E951 (aspartaam, een zoetstof) krijgen ze wel veel minder
binnen, omdat ik probeer deze niet te kopen. In het drinken, de tussendoortjes
en het broodbeleg zit nog wel eens suiker (of ongewenste E-nummers).
Freek (mijn
man) kan ik niet opvoeden en dat wil ik ook niet. Wel zou ik het fijn vinden
als Bob en Rick (12 en 10 jaar) bewuster omgaan met eten en drinken. Voor hen
komt de tijd met verleidingen en het zelf kiezen eraan. Zij hebben de leeftijd
dat ik dit niet zomaar voor hen kan beslissen. Bovendien denk ik dat het goed
is dat zij weten waarom adviezen gegeven worden. Als je namelijk begrijpt
waarom iets is, kan je beter overwegen of je je hieraan wilt houden en dit vasthouden
of bewust kiezen voor een uitzondering.
Ayla eet
suikerarm voor haar gezondheid. Omdat het goed ging, lieten we de touwtjes
vieren. Doordat ze deze winter weer meer ging hoesten (door de gevierde
touwtjes, door de stress van de feestdagen, door de bacillen die sowieso
rondvliegen of door een combinatie) zijn we weer iets meer op gaan letten.
Ook zelf
merkte ik na de feestdagen en een buikgriep dat ik de verleiding van chocola
maar moeilijk kon weerstaan. Terwijl ik tegelijkertijd besefte dat ik door
chocola te eten mijn energiedips in stand hield.
Tijd om weer
strenger te worden én informatie in te winnen.
Zelf weet ik
nu waarom suikervrij beter is en lukt het mij om mij hieraan te houden. Nu wil
ik deze kennis omzetten naar een kindvriendelijke uitleg voor Bob, Rick én Ayla.
Meer daarover binnenkort in deel 2.
Groetjes,
Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten