Vorige week zijn alle mannen op schoolkamp geweest. Rick van maandag tot woensdag met groep zeven; Freek was mee als begeleider. Zij kwamen woensdag aan het eind van de middag weer thuis. Bob was woensdagochtend vertrokken naar zijn kamp met groep acht en kwam vrijdagmiddag weer terug. Dit alleen zorgde er al voor dat het een rare week was.
.JPG)
De twee avonden dat Freek niet thuis was heb ik heerlijk gefröbeld. Buiten bij de houtkachel het handwerk (spelden, rijgen én foutjes herstellen) en binnen aan de eettafel het naaimachinewerk.
.JPG)
Het resultaat wordt mooi, nu maar hopen dat degene voor wie het is, het ook mooi gaat vinden . . .
Komende week ga ik mijn zoektocht naar bijpassende knoopjes voortzetten om het geheel af te maken. In de plaatselijke hobbywinkel én op de markt verkochten ze geen knalroze knoopjes. Morgen dus naar een stoffenwinkel in de buurtgemeente.
Vandaag en woensdag gaat Rick voor het eerst naar atletiek. Hij mag het een maand uitproberen voordat hij definitief besluit of hij er op wil. Clubjes zijn leuk en goed, maar het vraagt altijd weer aanpassing. En atletiek is niet in onze woonplaats, dat is al gauw acht kilometer fietsen. Deze week en volgende week op woensdag uitproberen wat een goede fietsroute is, zodat hij daarna zelf er heen kan. Dus die weken is het nog even wennen en aanpassen. Vooral: hoe doen we dat met eten. Want sporten is altijd rond etenstijd!
En dan is Ayla komend weekend jarig én geeft ook in het weekend haar kinderfeestje. Voor het feestje heb ik alles al wel zo’n beetje in huis, alleen nog vrijdag muffins bakken en de bedankzakjes vullen. Het eten koop ik gelijk met de wekelijkse boodschappen. Voor dé dag zelf wordt het nog kiezen welke taart ik mag bakken, wat we ’s avonds zullen eten én de cadeaus zijn nog niet eens in huis. En dit schrijvende bedenk ik me dat ze die maandag natuurlijk gaat trakteren op school. Maar wat???
Hopelijk kan ik snel weer het ontspannen gevoel ervaren. Nu lukt mij dat even niet.
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten