Soms verklaar ik mezelf half voor gek. Zo heb ik mezelf bijvoorbeeld de afgelopen week leren haken.
Niets mis mee, zal je misschien denken. Behalve dat het oubollig is.
Maar bedenk wel dat ik fibromyalgie heb (een soort reuma) en dan met name in mijn handen. Daarnaast heb ik al een chronisch tijdgebrek, omdat ik veel te veel dingen leuk vind om te doen. En daar is dus deze week haken bij gekomen.
Laat ik bij het begin beginnen. Op veel meisjeskleding worden van die leuke gehaakte bloemen genaaid. Nu ben ik al redelijk handig met naald en draad en als kind heb ik wel eens een (scheef) sjaaltje voor mijn pop gehaakt, maar daar hielden mijn haakkwaliteiten wel mee op. Mijn moeder heeft vaker gehaakt, dus zij zou mij in de meivakantie wel even een bloem leren haken. Dat lukte dus echt niet. Ik deed netjes de steken na die zij mij leerde, maar had geen idee of dat nu lossen, vasten of stokjes waren. Bovendien waren mijn vingers na één rondje zo verkrampt dat ik niets meer kon vasthouden, laat staan haken. Ik accepteerde dat haken niet voor mij is weggelegd en zou het verder aan mijn moeder overlaten. Ik heb nog genoeg dingen die ik wel kan en hoe belangrijk is het nu om bloemetjes te kunnen haken. Toch?
Deze zomer op de camping kwam ik in contact met een vrouw die ook net van haar moeder had leren haken (bloemetjes en hartjes voor haar dochters). Zij had een boek mee vol met allerlei soorten bloemen en blaadjes om zelf te breien en vooral te haken. Dit was voor haar nog te moeilijk, maar net als zij was ik meteen verliefd op het boek.
Inmiddels heb ik dit boek ook, met als opzet dat ik Oma aan het werk kan zetten.
Toch zat het mij niet lekker.
In de bibliotheek heb ik een boek gevonden waarin stap voor stap de verschillende steken worden uitgelegd en vorige week ben ik er voor gaan zitten. Oké, niet langer dan 15 minuten achter elkaar, maar lang genoeg om elke keer een andere steek aan te leren en juist door de pauzes ertussen (van een dag of zo) had ik de tijd om te onthouden hoe alle steken heten. Ik ben begonnen met een proeflapje. Gewoon recht toe recht aan. Er hoefde niets en als het me zou lukken was het mooi meegenomen. En dit ging eigenlijk best aardig.
Na dit rechte lapje, ben ik overgegaan op de bloemetjes. Het ene boek open voor het patroon en het andere boek open voor de steken.
En het lukt!
Ik heb inmiddels vier bloemetjes gemaakt en ben nu op zoek naar katoen in echte bloemenkleuren of in ieder geval in meisjeskleuren: allerlei tinten roze, paars, lila. Ach heel veel kleuren zijn welkom. Tot die tijd worden er dus geen bloemetjes gehaakt.
Op internet heb ik het patroon gevonden van hartjes, maar ook – en dit patroon lijkt me echt heel leuk – een winterpet. Waarschijnlijk ga ik Sinterklaas een beetje helpen en deze pet voor Ayla maken. Maar ook hiervoor moet ik eerst op jacht naar draad. Dat wordt dus naar de markt en hopelijk kan ik daar slagen. Ik vind de pet zo leuk dat ik ‘m ook wel voor mezelf wil maken.
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten