dinsdag 7 december 2010

Dag werk!

Het is nu definitief. Ik ga stoppen met werken. De afgelopen maanden heb ik, door het opnemen van onbetaald verlof, kunnen ervaren hoe het is om niet meer te werken. Dat wat ik verwachtte, is uitgekomen. Ik kan zelf mijn tijd indelen, ik kan zelf mijn energie verdelen en plannen aanpassen als de omstandigheden dat vragen. Ik ben veel flexibeler geworden en kan meer aan, nu ik niet meer werk.

Vanochtend had ik het gesprek met mijn leidinggevende om aan te geven of ik wel of niet na het verlof terug wilde komen. Het kwam niet als een verrassing dat ik besloten heb om niet meer te gaan werken.
Bij mijn afscheid in juli hield iedereen, inclusief ikzelf, er al rekening mee dat het een definitief afscheid zou zijn.
En het is goed zo.

Wanneer ik nu thuis ben, ben ik er ook echt voor de kinderen. Ik heb de energie om samen met hen pepernoten te bakken, om ze te helpen met knutselen, om taal of rekenen met ze te oefenen of om wat dan ook te doen. Nog steeds vind ik het heerlijk om de kinderen zelf te laten spelen, terwijl ik op de computer bezig ben, een boek lees of iets anders doe voor mijzelf. En ik denk ook dat dit goed is voor de kinderen. Ze hoeven niet altijd vermaakt te worden. Maar wanneer ze nu wel hulp nodig hebben of iets vragen, dan kan ik hierop in gaan. Voorheen was ik na schooltijd energie aan het verzamelen om het eten te kunnen bereiden. En bovendien was ik vanaf 16:00u (licht of zwaar) prikkelbaar, omdat ik gewoon te moe was om lief en aardig te zijn.

Freek vindt het heerlijk dat ik thuis ben. Hij geeft zelf aan dat hij er een veel leukere vrouw voor teruggekregen heeft en wil die “oude” vrouw niet meer terug. Ik ben veel meer ontspannen en spontaner. Bovendien geeft het hem een goed gevoel dat hij zijn gezin kan onderhouden. En dat voor een man die bijna geen opleiding heeft en die vroeger altijd hoorde dat hij niets waard is.

Wat fijn dat ik die keuze heb om te stoppen met werken en wat heerlijk dat zowel ik, Freek als de kinderen genieten van deze stap.

Op naar een nieuwe fase.
Liefs, Esther

Geen opmerkingen:

Een reactie posten