Komende week wordt een week van strak plannen en ook van vaak plannen aanpassen, vrees ik.
Gisteren heb ik in gedachten én openlijk de komende week doorgenomen. Ik werd hier niet echt vrolijk van.
Maandagmiddag ga ik voor het eerst naar een kinesioloog om te ervaren of hij iets kan betekenen in het kader van mijn fibromyalgieklachten. (Dit was de enige mogelijkheid dit jaar nog, hierdoor heb ik een deel van de kosten al dit jaar en daardoor meer ruimte in de vergoeding door de verzekering volgend jaar.) Oppas voor na schooltijd geregeld en waarschijnlijk kom ik op de terugweg in de spits terecht. Al met al zal het een inspannende middag worden. ’s Avonds kan ik dan ontspannen bij yoga – hopelijk kan ik het opbrengen om daar nog wel heen te gaan.
O ja, en dan moet er nog een boek morgen echt terug naar de bibliotheek, omdat deze niet meer verlengd mag worden. Dit kan mooi tussen het naar school brengen van de kinderen om half twee en de afspraak met de kinesioloog om drie uur, dacht ik.
Dinsdag dacht ik dat ik niets had, totdat zoonlief mij vandaag herinnerde dat hij “toch nog naar de oogarts moest vlak voor mijn verjaardag?”. Inderdaad, daar moeten we dus dinsdagmorgen heen. Hopelijk wordt het een korte afspraak, alleen een korte controle. De kans bestaat dat de oogarts zijn ogen uitgebreider wil onderzoeken. Hier komen dan druppels aan te pas die in moeten werken. Het is dus afwachten hoe lang de afspraak duurt.
Woensdagavond hebben de kinderen kerstdiner op school en het is de bedoeling dat ieder kind een gerechtje meeneemt voor het buffet. Ik heb drie kinderen, dus ik mag drie keer aan de bak. En denk dan niet dat ik drie keer hetzelfde kan maken. Nee, de kinderen hebben in de klas besproken wat ze willen eten en deze gerechtjes hangen op allemaal verschillende briefjes op de deur. Als ouder kan je een briefje meenemen en dat gerechtje verzorgen. Op zich een leuk idee, maar met meerdere kinderen wel tijdrovend.
Donderdagochtend gaan alle kinderen naar de kerk en het is de bedoeling dat ik de oudsten naar school breng om half negen waarna ik de jongste om tien voor negen bij de kerk breng. En natuurlijk wordt het dan op prijs gesteld om de kerkdienst bij te wonen. Wat ook heel leuk is, maar wel tijd kost.
De eerste zaterdag van de vakantie is Bob jarig en hij deelt, na overleg met juf, op donderdagmiddag uit. Bob wil oliebollen uitdelen en die mag Papa maken. Wanneer dat gaat gebeuren is nog even de vraag, omdat tijdens het kerstdiner van de kinderen de ouders met elkaar kunnen borrelen en babbelen. Ook gezellig, maar in die tijd kan je geen oliebollen maken.
Zaterdag is Bob dus jarig en gaan we ’s avonds “restaurantje maken” aan onze eigen eettafel. Ik verzorg het voor- en nagerecht en samen met de kinderen dek ik de tafel netjes. Freek zorgt voor het hoofdgerecht. Hiervoor zijn natuurlijk wel boodschappen nodig. Die haal ik meestal op woensdagavond, maar of dat er van komt in combinatie met het kerstdiner op school?
O ja, en Bob wil natuurlijk een taart. Hiervoor heeft hij heel leuke ideeën, die haalbaar leken toen zijn verjaardag nog ver weg was. Hij wil een chocoladetaart die versierd is met marsepein, zodat het op Dolfje Weerwolfje lijkt. Over het algemeen is Freek de chocoladetaartmaker, maar dat kan ik van hem overnemen. Het maken van marsepein is wel echt zijn afdeling, dus dat zal toch op hem neer komen. Inmiddels zijn we iets minder blij dat we ooit met zijn ideeën zijn meegegaan.
Al met al een drukke week voor de boeg, waarbij het niet altijd makkelijk zal zijn om rustig te blijven. En dan gaat het waarschijnlijk ook nog glad worden deze week, waardoor ook nog plannen steeds weer aanpassing vragen.
Eigenlijk wilde ik deze week nog flink aan mijn boek werken, omdat dat er in de vakantie niet van zal komen. Vanochtend bedacht ik echter dat ik het boek beter deze week al los kan laten, zodat ik meer tijd heb om aan al die andere dingen toe te komen en toch mijn rust te krijgen. De komende week leek mij – na dat idee – al een stuk haalbaarder.
Totdat Rick vandaag maar ziek dacht te worden en in de loop van de dag steeds beroerder werd. Kan het nog meer ongelegen? Ook zijn zus is nog steeds niet echt fit na vorige week ziek te zijn geweest. Ik weet dan ook niet of die hele dagen naar school kan. De oppas voor maandagmiddag aangepast en verder moeten we maar per dag kijken wat wel en wat niet kan.
Ik weet niet of het komt, omdat de kerstvakantie dit jaar zo vroeg begint, maar het lijkt wel of het dit jaar allemaal nog sneller achter elkaar aan komt. Sinterklaas is het land nog niet uit of de kerstbomen staan weer in de klas. Vorige week maandag waren de kinderen vrij en komende vrijdag ook. Dat betekent dat de school maar acht schooldagen heeft om met de kinderen te doen wat ze willen doen. Of de kinderen daar nu echt blij mee zijn???
Kerst vinden wij allemaal een leuk feest, vol kaarsjes en gezelligheid. De kerstboom is inmiddels neergezet en de kaarsjes worden aangestoken. Toch moet de kerststemming in mijn hoofd nog doordringen.
Wie weet lukt dat na Bobs verjaardag, wanneer deze week achter de rug is.
Tot de volgende keer, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten