Ik kreeg het van iedereen te horen: als ik zou stoppen met werken, zou ik absoluut niet meer tijd overhouden. Dat was ook niet mijn verwachting.
Ik ben gestopt met werken, omdat ik merkte dat mijn lichaam goed reageert wanneer ik zelf mijn dag- en weekindeling kan bepalen. Uiteraard bepalen de kinderen een groot deel van de tijd, maar met werk erbij werd de spanningsboog te groot. Bovendien kost werken mij veel energie en kracht.
Voor degenen die mijn eerste blog niet gelezen hebben of ter herinnering: Ik heb fibromyalgie, met name in mijn handen en armen en daarnaast een aangeboren knieafwijking. Ruim twee jaar geleden is de fibromyalgie geconstateerd en toen ben ik ongeveer een half jaar thuis geweest om de balans te vinden in mijn leven en hiermee om te leren gaan. Dit leek goed te gaan totdat ik afgelopen winter/vroege voorjaar opnieuw moest afhaken. Meestal was één week thuis genoeg om weer op krachten te komen en dat was ook mijn verwachting. Dit bleek helaas niet voldoende en uiteindelijk ben ik 6 weken thuis geweest, waarna ik mijn uren weer ben gaan opbouwen. Deze periode leerde mij echter wel dat de balans bij mij zeer labiel is. Zolang alles goed gaat, kan ik de combinatie werken en een gezin met drie kinderen aan. Maar zodra er iets bij komt, lukt de combinatie lastiger. Uiteraard is de ene onderbreking heftiger dan de andere en het maakt ook uit of er één ding niet lekker loopt, of dat er meer speelt.
Factoren die invloed hebben, zijn:
- het weer (vochtig, koud, sneeuw en gladheid, of juist te warm)
- drukke activiteiten, zeker wanneer deze voorbereiding vragen (verjaardagen, kinderfeestjes, dagjes uit)
- adhoc activiteiten (artsenbezoek, ziek kind of andere zaken die het dagritme in één keer omgooien)
Daarnaast werkt stress averechts. In de loop der tijd heb ik steeds beter geleerd om te gaan met situaties die stress oproepen. Maar ja, helemaal vermijden doe je het niet.
Maar goed, nu ben ik dus gestopt met werken. Project 1 is zo goed als klaar (zie vorige blog) en de volgende projecten zitten in de planning. Het grootste project is het schrijven van een boek over fibromyalgie en dan vooral over hoe ik er mee omga. De fibromyalgie heeft mij gedwongen een pas op de plaats te maken en anders in het leven te gaan staan. Ik verwacht dat ik andere mensen kan helpen door mijn ervaringen te delen.
Maar voordat ik de rust heb om hiermee te beginnen, wil ik nog een aantal dingen doen om voor mijzelf rust te creëren. De afgelopen tijd zijn een aantal plannen op de plank beland en het geeft mij rust in ieder geval een deel hiervan op te pakken. Ik loop achter met foto’s inplakken (ja, wie niet, zul je denken, maar het lukte mij tot 2 jaar geleden om dit goed bij te houden), wil project 1 verder afronden en een bijpassend dekbed maken.
Daarnaast heb ik nog andere wensen, zoals het opknappen van mijn oude poppenhuis, maar dit kan ik ook doen ter afwisseling met het schrijven.
Het schrijven van een blog is nu mijn middel om ervaring op te doen, om reacties te krijgen en het gevoel te krijgen om straks daadwerkelijk aan een boek te beginnen. Voorlopig plaats ik de blogs op libelle.nl, maar misschien ga ik ook proberen een eigen weblog te starten. Het lijkt mij leuk om dan meer invloed op de lay-out te hebben, maar het kost misschien ook weer meer tijd. En weten mensen mij dan te vinden . . . ?
Ach, ik wil veel te veel en ik heb inderdaad tijd te kort.
Alweer een pagina vol, genoeg voor deze keer.
Liefs, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten