Serendipiteit, de kunst van het vinden

Je zal misschien denken: serendipiteit, wat is dat nou weer?
Nu, zoals de titel al zegt, is het de kunst van het vinden.

De term serendipiteit wordt vaak gebruikt voor alles wat ‘toevallig’ op je pad komt, maar eigenlijk betekent het dat je niet vindt waar je naar op zoek bent, maar dat je tijdens die zoektocht iets ontdekt waar je niet naar op zoek was. Het leven geeft je op deze manier aanwijzingen die je vooruithelpen of die je iets nieuws laten ontdekken.

Op deze manier zijn er allerlei ontdekkingen gedaan, zoals het uitvinden van klittenband en penicilline.

Zo kwam de bedenker van klittenband thuis van een wandeling in het bos, waarbij zijn hond onder de klitten zat. Je weet wel, die kleefballetjes van kleefkruid. Deze klitten zaten goed vast in de haren en na het losmaken heeft hij zo’n plakkerige klit onder de microscoop gelegd, zag de haakjes en kwam zo op het idee van klittenband.


Ook penicilline was een toevalstreffer. Een laborant, Alexander Fleming, was bezig zijn laboratorium op te ruimen toen hij een bacteriekweek tegenkwam waar een schimmel bij was gekomen. Deze bacteriegroep bleek niet verder gegroeid. Doordat Alexander Fleming op dat moment het eigenlijke doel van de bacteriekweek los kon laten en open stond voor wat hij zag, heeft hij de penicilline ontdekt.

Dat is de kunst: los laten van waar je eigenlijk naar op zoek was, open staan voor wat je wel vindt én hier ook iets mee doen. Dit doet een beroep op je intuïtie.
Wij, mensen, vertrouwen sterk op ons verstand. Bij een belangrijke beslissing zoeken we informatie op, vragen we advies aan anderen en wegen we de zaken af. We denken dan dat we een heel bewuste keuze maken. Onderzoek toont echter aan dat beslissingen toch vaak sterk beïnvloed worden door onbewuste processen die in ons plaatsvinden.

Albert Einstein zei ooit: ‘Het intellect heeft niet zoveel te doen als het gaat om ontdekkingen. Je maakt een sprong in bewustzijn – je kunt het intuïtie noemen of iets anders – en opeens valt de oplossing je in de schoot, zonder dat je weet hoe of waarom dat is gebeurd.’
Je zou dit het stemmetje kunnen noemen dat iedereen waarschijnlijk wel eens in zijn hoofd hoort. Soms of vaak (dit verschilt per persoon) luisteren we niet naar dit stemmetje en achteraf bedenk je je dat je beter wel had kunnen luisteren. Bijvoorbeeld als je drijfnat thuis komt en voor vertrek nog even gedacht had om je regenpak mee te nemen. Of als je weg gaat voor een fietstocht en terwijl je de deur op slot draait even denkt dat je misschien wel je fototoestel mee kan nemen. Maar dit doe je niet, want waarom kan je die nu nodig hebben? En onderweg kom je dan een prachtig stukje natuur tegen dat gewoon vraagt om een foto!
De kunst is om wel naar dit stemmetje te luisteren.

Wat nou als jij de kans op serendipiteit wilt vergroten, wat kan je dan doen?
- Laat het idee los dat je altijd diep moet nadenken om een oplossing te vinden.
Durf er op te vertrouwen dat alles wat je zoekt er al is; je moet er alleen even opkomen.
- Neem rustmomenten. Wanneer je alleen maar loopt te haasten en te rennen, dan is er geen ruimte voor ingevingen.
- Luister naar je buikgevoel. Wanneer beslissingen je vooral angst en spanning opleveren, onderzoek dan waar die angst vandaan komt. Ben je bang voor het nemen van de beslissing? Ben je bang voor wat anderen ervan vinden? Of ben je bang voor wat de consequentie is van je keuze? Door je gevoel te onderzoeken én deze te durven volgen kan je bij je intuïtie komen.
Maar let op: je kan dus angst voelen wat anderen van je keuze vinden, maar tegelijk blij en vrolijk worden van de consequentie van die beslissing. Aan jou de keuze wat je belangrijker vindt.

De aanleiding voor deze blog is een artikel in de Happinez nummer 7, jaargang 2012.

Zoekt en gij zult iets anders vinden.

Liefs, Esther