Verandering van basisschool

Vorige week tipte ik al even aan dat Freek en ik een gesprek ergens hadden. Vandaag wil ik dit verder toelichten. We zijn namelijk aan het zoeken geweest naar een andere basisschool. Nu is dat niet iets dat je zomaar even doet en zorgde – èn zorgt – voor de nodige spanning.

Bob zit in groep zes en hoeft na dit schooljaar nog maar twee jaar voordat hij naar de middelbare school gaat. We hebben ons echt afgevraagd of we hem nog wel van school moeten laten veranderen. Toch hebben we daartoe besloten. Hij heeft namelijk moeite met leren. Niet dat hij niet goed kan leren, maar zowel zijn juf als wij denken dat er meer in zit dan dat er uit komt. De stof op school wordt steeds abstracter: geschiedenis, natuur, topografie, maar ook rekenen. Hier heeft hij moeite mee. Hij onthoudt de dingen veel makkelijker als het levendig is gemaakt.

      Daarnaast speelt mee dat hij geen vriendjes heeft op school. Hij zit in een fijne klas die hem accepteert zoals hij is, maar echt vrienden zitten er niet bij.

      Heel langzaamaan merk ik dat zijn zelfvertrouwen achteruit gaat en ik wil graag dat hij juist meer zelfvertrouwen krijgt.

Rick gaat goed op school. Hij haalt hoge cijfers en goede scores bij de Cito-toetsen. Hij heeft vrienden in de klas, die hij vooral uit onze buurt kent. Toch zit ook hij niet lekker in zijn vel. Dit heeft zijn juf ook gezien. Hij heeft geregeld last van hoofd- en buikpijn en de kinesioloog heeft achterhaald dat dit bij spanningen vandaan komt, spanningen rond school. Rick is een binnenvetter en kan niet duidelijk maken wat er is, maar er is dus wel wat. En als we Bob van school zouden laten veranderen, dan lijkt het mij voor iedereen fijner dat Rick en Ayla ook overstappen.

Eerst ben ik gaan zoeken naar een Vrije School, maar deze zijn te ver weg voor ons. Door een tip ben ik gaan kijken naar Jenaplan en Montessori. Ik koos juist voor een ander concept, zodat de kinderen op een andere manier gestimuleerd zouden worden op school. Er bleek een Montessorischool te zijn in een naastgelegen gemeente. Zij hebben geen continuerooster, het overblijven is aan de prijs en het zouden intensieve dagen voor de kinderen – en voor mij – worden, vooral door het heen en weer reizen. Toch sprak het concept ons aan en een oriëntatiegesprek maakte ons best enthousiast.

      Door een toevallige opmerking van Rick (dat hij graag een continuerooster wilde) ben ik op de website gaan kijken van een reguliere basisschool dichtbij onze wijk. Dit zag er zo geweldig uit en klonk zo goed, dat ik ook daar op gesprek ben geweest. Ook hiervan kwam ik enthousiast thuis en de kinderen konden hier al snel een ochtend meedraaien. Zij kwamen al net zo enthousiast naar huis.

      We wilden de kinderen nog laten proefdraaien op de Montessorischool, maar door ieders enthousiasme voor de plaatselijke school en alle maren van de Montessori hebben we gisteren de knoop doorgehakt. Het wordt de school vlakbij.

De nieuwe school is een duurzame school. Vanaf februari komen ze in een heel nieuw gebouw met de nieuwste (duurzame) snufjes, met daarom heen een schoolplein met veel groen, een paddenpoel, een amfitheater, een doorkruipgrot en nog veel meer uitnodigende dingen. Bij vakken als natuur, geschiedenis en aardrijkskunde worden activiteiten gepland waardoor het allemaal sprekender wordt. Bijvoorbeeld een sloot namaken in de klas of een gastdocent met een roofvogel. Wat ik heb gelezen en gehoord, klinkt allemaal goed. Bob en Rick viel het bovendien op dat het zo lekker rustig is in de klas. Vooral Bob heeft dit nodig, omdat hij snel afgeleid is.

De directeur van de huidige school belde net nog, omdat ze niet goed begrijpt dat we voor een andere reguliere basisschool hebben gekozen. Een stap naar de Montessori had ze wel begrepen. Ik heb onze beweegredenen nog een keer uitgelegd. Ze snapt nu wel dat wij de keuze goed overwogen maken. En of ze het ermee eens is . . .  Het is onze keus.

      Het is spannend allemaal en de toekomst moet uitwijzen of het een goede keuze was. De kinderen vinden het ook wel lastig, maar kijken ook heel erg uit naar de nieuwe school.

      Misschien volgende week al overstappen? In ieder geval voor de Kerstvakantie, zodat ze de Kerstviering op de nieuwe school kunnen meemaken; een leuke manier om contacten te leggen en zonder stress de Kerstvakantie in te kunnen.

Groetjes, Esther