Wat een indrukwekkend boek.
Al eerder zag ik dit boek in de bibliotheek staan, maar nam het toen niet mee. Een boek over de nieuwjaarsbrand in Volendam, dat leek me niet echt gezellig. Toch twijfelde ik wel.
Vlak daarna kwam Gerie Smit bij het programma De Reünie, waarin ze een stukje uit haar boek voorlas. Hierna wilde ik het boek heel graag lezen. Elke keer dat ik in de bibliotheek was, keek ik of het boek er stond. Nee, dus. Het was steeds uitgeleend.
Tot vorige week. Ik zag het boek staan en heb het meteen in mijn tas gedaan.
De eerste avond las ik meteen ruim tachtig pagina’s voordat ik het boek weg kon leggen. De avond erna weer het boek gepakt. Normaal word ik wel eens afgeleid door de televisie die voor Freek aanstaat, maar daar had ik deze keer helemaal geen last van. Freek was al lang naar bed toen ik mezelf dwong het boek neer te leggen. Ik moest echt stoppen met lezen en zelf gaan slapen. De overige dertig bladzijden las ik de volgende avond.
In het boek vertelt Gerie hoe zij zich voorbereidde op het vieren van Oudejaarsavond en hoe zij de brand als vijftienjarige beleefde. Ook schrijft zij over de tijd na de brand, over haar herstel en over het contact met vrienden en familie.
Het boek gaat over een ellendige periode, maar is dat zelf beslist niet. Gerie schrijft heel openhartig een indrukwekkend verhaal. Het is een boek om niet meer weg te leggen, zoals ook Rob Kamphues schrijft in zijn reactie op het boek.
Binnenkort het tweede boek van Gerie Smit lenen. ‘k Ben benieuwd of dat ook zo’n doorlezer is.
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten