Ik kan vanavond niet slapen. Ayla ligt weer eens te hoesten in bed. Zij slaapt al hoestend gewoon door, maar ik lig met open ogen te luisteren.
Het leek beter met haar te gaan. Het ging al iets beter sinds we bij de kinesioloog waren geweest en ook het stoppen met suiker leek te helpen. De avonden dat ze al kuchend in bed lag, leken verleden tijd. Alleen als we toch een keer gezondigd hadden, bijvoorbeeld tijdens het uiteten ter ere van onze 12 ½-jarige bruiloft, was het weer als vanouds.
Toch is het hoesten niet helemaal weggeweest. En het is misschien wel des te frustrerender dat ze er nog steeds last van heeft, juist door de moeite die we er voor doen. Geen gewoon snoep meer, geen gekochte koekjes meer, alleen zelfgebakken brood, alleen zelfgebakken koekjes en taaitaai, geen vla, alleen yoghurt. Oké, hier valt best mee te leven en het hele gezin is gezonder gaan leven. Maar toch, het vraagt een flinke aanpassing.
En vanavond lijken we weer terug bij af. Ondanks Bobs verjaardag heeft ze echt niets met suiker of kleurstoffen binnengekregen. Ayla hoest echter al sinds ze in bed ligt. De pilletjes die normaal helpen, de enkele keer dat ze hoest, zijn na een kwartier al weer uitgewerkt.
Ik ben radeloos.
Ik ben op de rand van haar bedje gaan zitten om me ervan te overtuigen dat ze echt ligt te slapen. Ze slaapt. Maar ze is onrustig. Ze wisselt tussen haar zij, haar rug en haar andere zij en hoest zeker om de paar minuten. Het is net een aanstellershoestje of een kriebelhoestje. Ze ademt door haar neus, dus er is geen mondademhaling die voor kriebeling zorgt in haar keel. Ik hoor geen slijm, dus echt iets te hoesten lijkt ze ook niet te hebben. Het is de hoest die ik al zo lang van haar ken. Waarmee het begon in mei.
Het voelt alsof we terug zijn bij af.
Ik heb besloten morgen de huisarts te bellen voor een afspraak. Ik wil het met hem bespreken. Laat hem nog maar eens luisteren naar haar longen. Ook wil ik graag het voedingsadvies bespreken en kijken of een allergietest handig is.
Ik wil haar zo graag helpen.
En ik wil zo graag slapen.
Voorlopig schuif ik mijn boek aan de kant. Ik wil er voor Ayla zijn en natuurlijk voor Bob en Rick. Samen leuke dingen doen. En wanneer zij op school zijn wil ik iets doen waaruit ik energie kan halen, waarvan ik kan opladen. Gewoon weer lekker lang wandelen, als het weer het toe laat. Me uitleven op de naaimachine en misschien zelfs wel een kast uitmesten, want dat geeft zo’n lekker voldaan gevoel. Ik blijf wel schrijven. Ik vind het veel te leuk om mijn blog bij te houden en wie weet komt er inspiratie voor iets anders. Maar mijn boek . . . nu even niet.
Liefs, Esther
Dat boek loopt niet weg, dus laat dat inderdaad maar even.
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend zeg, alsof al jullie inspanningen voor niets zijn. Zo vermoeiend.. Ik hoop dat je snel bij de huisarts terecht kunt, succes! Xxx.
De laatste ontwikkelingen:
BeantwoordenVerwijderenAyla heeft gisteren (door een vervangende huisarts - die van ons was weer eens met vakantie) een puffer gekregen om voor het slapen gaan haar luchtwegen te verwijden. Zij èn ik hebben heerlijk geslapen. De puffer gaan we twee weken proberen. Mogelijk dat haar klachten een astmatisch karakter hebben.
Daarnaast is er een allergietest gedaan. Het is niet zeker of hier iets uitkomt. Ook omdat ze nog maar vijf is en dan schijnt testen nog lastig te zijn.
We blijven zeker op haar voeding letten, maar als de puffer blijkt te werken, kunnen we af en toe misschien iets minder streng zijn. Dus een ijsje bij een dagje uit of een sneetje tulband met Kerstmis.
Er volgt vast nog wel eens een blog over Ayla en hoe het met haar gaat.