Gisteren was het zover. Wij vierden voor de vierde keer het Feest van de Drie Taarten. Op het Feest van de Drie Taarten vieren we de verjaardagen van onze drie kinderen gezamenlijk. Dit idee is vier jaar geleden geboren toen we merkten dat twee van de kinderverjaardagen ongelukkig vallen. Eén in de zomervakantie en één vlak voor Kerst. Daardoor kwam het geregeld voor dat mensen afbelden en we weken later nog visite kregen. Bovendien zijn twee van de kinderen vlak na elkaar jarig.
Nu vieren we de verjaardagen dus in één keer op de eerste zondag van juni. Drie verjaardagen, dus drie taarten.
Tot nu toe hebben we het steeds getroffen met het weer en dus kunnen we heerlijk buiten zitten onder de veranda op de grote doorschuifbank, terwijl de kinderen binnen of buiten spelen.
Vorige week zijn we druk geweest met de nieuwe overkapping afmaken, opruimen, nog meer opruimen, boodschappen in huis halen en natuurlijk met het bakken van drie taarten. Dit jaar hadden we een appeltaart, een chocoladetaart (hét succesnummer van Freek) en – voor het eerst – een snoepjestaart. De snoepjestaart heeft al basis Moskovische cake met daartussen een laag van slagroom en aardbeien. Bovenop zit een laag glazuur met snoepjes erop geplakt (zie foto).
De taart zag er heerlijk uit in het receptenboek en in het echt zag hij er – al zeg ik het zelf – ook lekker uit. En de kinderen vonden het helemaal geweldig.
Het is geweldig als inspanningen in de keuken beloond worden met smikkelende kinderen en volwassenen.
Voorgaande jaren kregen de kinderen van iedereen allerlei cadeautjes. Sommige gevraagd, sommige zelfbedacht. Soms kleine cadeautjes voor ieder kind afzonderlijk, soms een groter cadeau voor hen samen. Dit jaar kozen de kinderen voor geld. Ze vinden het namelijk geweldig om samen met ons een middagje (of dagje) te winkelen en dan uit te zoeken wat ze willen kopen.
Aan het einde van de dag – toen alle visite weg was – is het geld geteld en de kinderen zijn heel erg verwend. Ze kunnen allemaal echt iets moois gaan kopen.
Bob is helemaal gek van Raveleijn en in de Efteling (waar we binnenkort heen gaan, juist vanwege Raveleijn) wil hij kijken wat hij daarvan wil kopen. Als hij daarna nog geld overheeft, verwacht ik dat hij een boek of boeken zal kopen, waarschijnlijk van Paul van Loon (zijn grote idool).
Rick is dol op Lego en hij heeft nu de serie Ninjago ontdekt. Hij gaat dus voor Lego uit deze serie. Waarschijnlijk kan hij een groot pakket kopen en misschien nog iets kleins erbij.
Ayla kan iets moeilijker kiezen. Zij vindt alles leuk wat ze ziet; in de speelgoed winkel, maar ook in de kinderboekenwinkel of kralenwinkel. Als het maar meisjesachtig is of als haar broers het maar hebben of zouden willen hebben. Bij Ayla zal het dus moeilijker worden om iets uit te zoeken wat echt bij haar past en wat het geld waard is. Gelukkig weet ik haar meestal wel zo te sturen dat ze iets zinnigs koopt. Of, als ze toch iets onzinnigs koopt, dat het iets goedkoops is. Liever een prul van twee euro dan een prul van vijftien euro. Toch?
Nu lijkt het misschien of de cadeaus het belangrijkste zijn van zo’n dag. Maar het leukste is de gezelligheid, de belangstelling van iedereen – juist van mensen van wie je twijfelde of ze zouden komen –, het samen spelen en het samen kletsen.
Het was een heerlijke dag waar wij met genoegen op terug kijken. Volgend jaar weer.
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten