Gisteren zijn we langs geweest bij vrienden die we op de camping hebben leren kennen, afgelopen zomer. Wij wonen in Noord-Holland, zij in Drenthe, dus dat is niet naast de deur.
Om half acht zaten we al in de auto. Dat is zelfs voor ons best vroeg. Het was heel erg mistig, wat het autorijden vermoeiend maakte. Toch schoten we lekker op en we waren vroeger dan verwacht op de plek van bestemming.
De tijd vloog en pas laat in de middag reden we terug. We kozen ervoor om via Joure te gaan om daar te kunnen eten. Nee, geen McDonalds, maar Hajé. (De kinderen merkten op dat dit toch wel veel lekkerder is dan de Mac.). Kwart voor negen thuis. Moe, maar heel voldaan.
Het was onze eerste dag weg sinds Ayla geen suiker meer mag. Ik had een appeltaart gebakken – zonder suiker dus – zodat we met z’n allen toch hetzelfde lekkers konden eten. Iedereen heeft gesmuld. Onze vrienden hadden gezorgd voor lolly’s en koekjes die Ayla ook mocht. Toch was Ayla op de terugweg flink aan het hoesten. En dit was niet de verkouden hoest die ze ook af en toe heeft de laatste week, maar de vertrouwde hoest, waarvoor ze nu dus geen suiker meer mag.
We vroegen ons echt af hoe dit nu kan. We hadden allemaal zo ons best gedaan, zodat Ayla geen suiker binnen zou krijgen. De enige bron van suiker die we kunnen bedenken is het brood dat Ayla daar at. Thuis bak ik zelf brood en sinds vorige week vervang ik de suiker daarin door honing. Nu denken we dat ze zelfs reageert op het suiker in het brood uit de winkel, hoe weinig dat ook is. Dus dat vermijden we dan ook maar vanaf nu zo veel als mogelijk. We denken tenminste dat dat de oorzaak is.
Ayla kwam vanochtend weer zingend haar bed uit – gelukkig trekken de bijwerkingen van suiker snel weg. De rest had meer moeite aan deze dag te beginnen na een anders-dan-anders-dag en laat naar bed. Ook ik ben vermoeid en ben stijver dan ik de afgelopen week geweest ben.
Samen met mijn wensenlijstje lukt het daarom deze week dus weer niet om aan mijn boek te werken. Deze week ga ik eerst alles voor Sinterklaas afmaken. Ik merk namelijk wel dat de tip van de kinesioloog helpt – ‘beter meerdere dagen met één project bezig zijn, dan elke dag weer iets anders’.
Vandaag ga ik in ieder geval haken. De pet voor Ayla is af en ook voor mijzelf heb ik er één gehaakt. Nu nog een bloem erop maken en dan kan ik deze cadeaus inpakken. Verder wil ik vandaag nog een cadeautje voor mijn vader kopen.
Morgen zoveel mogelijk cadeautjes inpakken en namens Hoofdpiet in het vriendenboekje van Ayla schrijven. Dan kan deze in haar schoen woensdag, samen met een kaart wanneer Sint bij ons de cadeautjes komt brengen.
Verder deze week de gedichten schrijven en de laatste ontbrekende cadeautjes kopen en dan ligt aan het eind van de week hopelijk alles klaar.
Dan moet het boek maar even wachten. Ik kan tenslotte niet alles tegelijk.
O ja, en dan moet Bob ook nog een suprise maken voor 1 december. Dit jaar hebben ze voor het eerst suprises in de klas. En komend weekend gaat hij logeren, dus dan gaat het niet . . .
Groetjes, Esther
Geen opmerkingen:
Een reactie posten