Afgelopen weken heb ik een paar keer ervaren dat ik beter naar mijn intuïtie had kunnen luisteren, terwijl mijn gezonde verstand zei dat het onzin was.
Een voorbeeld. Vlak voordat de zomervakantie begon, was Bob een ochtend met hoofdpijn ziek thuis. Het was de enige dag dat het mooi weer was die week en ik had allerlei plannen, waarbij ik geen ziek kind kon gebruiken.
De wandeling in de duinen had ik al snel geschrapt.
Boodschappen doen was toch wel erg handig, juist omdat het marktdag was en ik daar producten wilde kopen. Bob redde zich alleen thuis, zodat ik toch het hoognodige kon halen. De rest moest maar wachten.
’s Middags wilde ik dringend naar de moestuin en ook hiervoor gaf Bob aan dat hij het wel een uurtje zonder mij zou redden. Toen mijn moeder dit hoorde, bood ze al aan om ’s middags langs te komen. Zij kon echter pas wanneer ik alweer bijna thuis hoopte te zijn en ik vertelde haar dat het niet nodig was.
De hoofdpijn bij Bob zakte echter af en thuis blijven vond hij toch ook niets. Dus ’s middags weer lekker naar school en ik kon zonder schuldgevoel naar de moestuin.
Ik dacht er nog aan dat ik mijn moeder moest bellen, maar mijn verstand zei: ‘Waarom? Ik had tenslotte al gezegd dat het niet nodig was.’
Je raadt het al. Toen ik terug kwam van de tuin en ik de keuken in wilde om de oogst te verwerken, trof ik mijn moeder in huis aan. Ze was heel lief het strijkwerk aan het wegwerken en de was aan het opvouwen. Ze had zichzelf binnengelaten en was er maar van uitgegaan dat Bob boven op bed lag.
Had ik nu toch maar naar mijn ingeving geluisterd en haar gebeld.
Mijn intuïtie zegt mij nu – of is het mijn angst? – dat we wel eens een natte vakantie kunnen krijgen. We hebben de laatste weken wel af en toe een mooie dag, maar de minder mooie dagen lijken toch wel te overheersen. En wanneer ik naar de vooruitzichten kijk, word ik niet vrolijk. We hebben de kinderen al gewaarschuwd dat als het regent wanneer we weggaan, we ons vertrek uitstellen. Uiteraard hopen we dat dit niet nodig is of dat we alsnog vlak erna kunnen vertrekken.
Om de kans op mooi weer te vergroten – want je weet tenslotte nooit of het werkt – ga ik deze week met de kinderen mooi weer proberen te toveren. Een toverspreuk, ons inbeelden hoe geweldig de vakantie wordt, een tekening hiervan maken, het verbranden van papieren regenwolkjes.
Ach, je moet toch wat. En wie weet . . .
Liefs, Esther
(Door de vakantie kan het zijn dat ik niet iedere maandag een blog plaats, of misschien komt het er helemaal niet van. Wanneer de zomervakantie weer voorbij is, ga ik me weer aan mijn schema proberen te houden. Tot die tijd is het afwachten.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten