(Een aantal blogs had ik al klaar voordat ik deze weblog heb aangemaakt. Daarom staat onderaan de blog de datum van schrijven.)
Ter introductie een korte situatieschets:
Ik (Esther, 35 jaar) ben getrouwd met Freek (37 jaar). Samen hebben we drie kinderen: Bob (8 jaar), Rick (7 jaar) en Ayla (bijna 4 jaar). Tot aan de zomervakantie werkte ik 15 uur per week. De combinatie werk-gezin en daarnaast een lichamelijke beperking ging goed, zolang er niets tussen kwam, maar ik merkte dat ik er zelf bij inschoot. Daarom hebben we besloten, na een goede overweging, dat ik stop met werken. In eerste instantie in de vorm van onbetaald verlof en als het goed blijft voelen, stop ik definitief bij mijn huidige werkgever.
Mijn laatste werkdag was voor de zomervakantie. Het was een goed afscheid, waar ik met voldoening op terugkijk, maar daarover later misschien meer.
Na mijn laatste werkweek begon de zomervakantie en die zes weken was ik, doordat ik niet meer hoefde te werken, in staat om ook zes weken vakantie te vieren. Eerst drie weken met het hele gezin en daarna, toen Freek weer aan het werk was, alleen met de kinderen. Heerlijk rustig opstarten, doen waar we die dag zin in hebben, tijd om met de jongste te oefenen met fietsen-zonder-zijwieltjes, samen boodschappen doen, naar het strand. De dagen en weken vlogen voorbij.
De laatste week van de vakantie was echter net één week te veel vakantie. De kinderen gingen elkaar in de weg zitten, ze werden prikkelbaar, het samen spelen wilde niet meer zo lukken en het weer zat niet zo mee om er op uit te gaan. Zelf gaven ze ook aan dat ze het leuk vonden om weer naar school te gaan. Zowel Bob als Rick keken uit naar hun nieuwe leerkracht, beiden krijgen vijf dagen in de week dezelfde meester, dan wel juf voor de klas. Een unicum.
Bob zit nu in groep 5 en behoort nu bij de bovenbouw. Rick krijgt nu in groep 4 een meester, de enige meester van de school. Waar ze het vorig jaar vooral spannend vonden om weer naar school te gaan, vinden ze het nu vooral leuk. Gelukkig.
Ook Ayla mag nu naar school. Zij wordt over 2 weken 4 jaar. Samen met andere kinderen die tussen mei en oktober 4 jaar worden of geworden zijn, mag zij na de zomervakantie beginnen. In april keek zij hier al naar uit en vandaag was de grote dag. Vanmorgen had de juf nog tijd voor de “oude” kleuters; vanmiddag mocht de eerste helft van de nieuwe kleuters beginnen. Ayla vond het geweldig; ze kon alleen nog maar huppelen en lachen. In de klas ging zij meteen spelen en zonder problemen kon ik weer naar huis. (Dit ging bij haar broers wel heel anders!)
Of het komt omdat Ayla er zo aan toe was om naar school te gaan, of doordat het afscheid nemen zo makkelijk ging, ook ik liep zonder problemen weer naar huis. (Dit ging bij haar broers óók heel anders!) Of misschien komt het wel omdat ik er ook zo aan toe was dat alle kinderen nu naar school gaan en ik tijd voor mezelf heb.
Ik heb genoeg plannen: creatieve projecten in huis, foto’s inplakken van de afgelopen anderhalf jaar, wandelen en fietsen wanneer het mij uitkomt en daarnaast – of misschien vooral – mijzelf ontwikkelen. Ik heb ideeën om een boek te schrijven, waar het niet van kwam zolang ik werkte en Ayla ook nog niet naar school ging. Verder heb ik ideeën die nog vaag zijn en die uitgewerkt kunnen worden, als de omstandigheden goed zijn. Van dit alles houd ik jullie graag op de hoogte door middel van deze column.
Tot volgende keer,
Esther
Maandag 23 augustus 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten